Sevgili Şiiri - Ersoy Oktay

Çilenin hasını öğretti bana hayatın,
içimde ki buhranı matah bir şey sanırdım.
Günlerimi tükettim yazık, ah vah ile
Ne yapılacağını biliyordum ama Eksikti zanaatım.

Akıl olmazların peşinde oldu hep,
Basit hayatı labirentim yaptım,
Sen dümdüz yollar serdin de önüme
Nefs bu işte bakamadım.

Tamah, sarmış ahvali
Sanıyoruz saldırmada yokluk,
Dünya sofra diye kurulsa önümüze,
Vermiyor nefsimize tokluk.

Örtüyorlar sevginin üzerini, engeller var
Katran karasında gözlükler le geziyoruz,
Sorulmuş her soruya verilmiş cevabın var.
Tıkanmış külle kulaklarımız duyamıyoruz.

Tek sermayemiz gidiyor elimizden an be an
Söylesene nedir Süleyman’a kalan,
Her kahrına sabrınla karşılık vermişsin.
Sevgili, ne iyi öğretmensin, ne iyi öğretmişsin.