Sevgili, Şiiri - Hayati Dede

Seni bir akşamüstü sevdim.
Bilirsin,
Hava kararmaktaydı,
Aydınlık bir çarşafın üstüne serilen yorgan gibi.
Ve bir çift kırlangıç,
Saçağın altın huzurlu bir dünyayı temsil ediyordu.

Daha ilk gördüğümde,
Anlamıştım ne kadar yürekli olduğunu.,
Gözlerim gözlerinde.
Ellerin ellerimde,
Ve bir güvercin kadar özgür ve ürkek.
Bunu,
Bir tarzım olsun diye yazmıyorum sevgili.
Mevsim bahardı,
... vardı,
... yardı,
...sardı.
Diye kafiyelendirmek olmaz,
Her kafiye seni anlatmaya yetmez,
Haksızlık olur.
Sen kafiyelere sığmazsın sevgili.

O günler zor günlerdi.
Aklım bir yerde,
Sevdam bir yanda
Kimsesizlik kaderim,
Açlık devrim hevesimken,
Seni,
Fakir öğrenci evimde,
Sevdim.
Ve bir çift leyleğin,
Yuvadan yavrularını ittiğini izledik
özgürlüğe doğru.
Bunu bir düşüncem olsun diye yazmıyorum sevgili.
Sen evrenselsin.
Hiç bir düşünceye sığmazsın.
Ölçüsüz sevdim seni.
Sen hiç bir ölçüye gelmezsin sevgili.
Bu haksızlık olur.

O günler çetin geçti.
İşsizlik bir yanda,
Sıla bir yanda.
Sevdam bir yanda.
Sesini duymak için,
Patnos PTT sinde,
Altı saat beklemek kadar sevdim.
Bunu bir zaman kavramı olsun diye yazmıyorum sevgili.
Bu haksızlık olur.
Seni zamansız sevdim.
Sen zamanlara sığmazsın.

Ve seni,
İlk günkü kadar seviyorsam,
Bunu bir sevda öyküm olsun diye yazmıyorum sevgili.
Sen her öyküye sığmazsın.
Bu haksızlık olur.
Çünkü seni,
Henüz yazılmamış bir öykü kadar sevdim.