Sevgili-2 Şiiri - Mustafa Dilekci

Ufkunda ki bulutlardan doldursam

Kâseme aşk bâdesini

İçsem,içsem ve kansam

Sırılsıklam aşkınla ıslansam…

Senin rahlende yontsam

Rûhumun heykelini

Kalksam, kalksam ve doğrulsam

Başımı ayaklarına uzatsam…

Yıldız toplasam avuçlarından

Mumlar gibi herbirini

Yaksam, yaksam ve aydınlansam

Gaflet uykusundan ayılsam…

Ve inciler dizsem sözlerinden

Bir hassas kuyumcu gibi

Kaybetmeden her tanesini

Taksam bir gerdânlık misâli boynuma

Ve ebedlere kadar öyle taşısam…

Ey güneşi aydınlatan ışık!

Ay parlayan, şavkıyla

Ve ey gül bitiren aşkıyla.

Ey enginlik bahşeden gökyüzüne

Yıldızları göğsünde emziren anne

Cennetten gelme, arştan inme

Gönlünde vardır yerin,

Dindir şu acımızı, pek derin

Verip bâdenden lezîz ve serîn…

Yatıştır susuzluğumuzu şarâbında,

Susayalım tekrar aynı heyecanla

Ve tekrar dalalım hayrete

İzinde bulduğumuz gayretle…

Ardından kalmamış o yiğitlerle

Kıyâmete dek süresi bu seferde

Al bizi de yanına, tut elimizi

Kabul buyur, fedâdır kalbimizi…

Ey merhametin kapısı!

Gözlerin en kamaştıran parıltısı

Süt-beyaz alnımızın yazısı

Bırakma karbeyaz,al bizi yanına..

Başımızı okşa zamân zaman

Senindir bu cânlar, sana kurbân.

Kaderimiz seninle olsun dâim

Seninleyiz, ruhlar senle kâim..

Ey Kevser nehrinden dökülen nağme!

Ey Tûbâ yapraklarında titreşen hemheme,

Cennet semâsında yazılan şiir

Âşıkların gönlünü süsleyen fikir

Varlığın dilinde seslenen zikir

Ve ey tüm yollar kendine açılan pîr,

Dökülüp gelince önüne o gün bir bir,

Ne olur yüz çevirme bizden ey Sevgili,

Bırakma perîşân eyleme dilgîr.

14.12.2014