Sevgili Şiiri - Mehmet Sabri Demirci

SEVGİLİ

Her uykusuzluk nöbetinde sen varsın yine
Yüreğimin karasularına hücum ederek
Ve taşıyarak ellerinde en rezil terkedişleri
Sen vefa unutkanısın sevgili,
Cenneti gölgeleyen kanlı isyansın
Sevdanın sıratında.......

Ne bitmez acıları ektin yüreğime
Hala farkında değil misin?
Bu yalnızlığı içimin ev sahibi edensin
Yanar-döner coşkuların med-cezirinde

Kolay mıydı bir ömrü sürgüne göndermek
Hangi sabır çelikleşir
Zamanı geri adım yaşamak belasına!
Yangınısın şimdi kır çiçeklerinin
Yaprak dökümüsün dallarda kırılan katıksız bir baharın,
Sen düşlerin katilisin sevgili
Bakışlarında haksız idamların kahreden infazı....

Sende kazandığım tüm anlamlar
Maskaralığı oldu inançlarımın,
Yenilgisi oldu
Oysa nelere niyetti seni sevmeler bir bilseydin
Nasıl bir hayale şahdamardın, göremedin
Göremedin yüreğimden sana doğru koşan Mem'i
Bahanesiz bir karanlığa bahşiş ettin
Yüzyıllık emeği
Sen kahıra itilen bu gençliğin
Cinayetisin sevgili!
Namlusunda demlenen hedefsiz kurşunlara sırnaşık....

Ve meydanlar yenikken geceye,
Bir şenliğin arkasında kalan
Kimliksiz bir susuş gibi kımıldamadan
Ve de konaklamadan aysız gecede
İçine düştüğüm dipsiz kuyusun;
Gökyüzünü daraltan...
Haksız özlemlere giydirirsin yokluğunu
Kabullenilemeyecek bir sabrın niyetisin.
Ah yokluğun!
İçimde her gün sancılı doğumun! ...
Gençlik kadar uzağa düşen bir yıldızsın
Anlık ve acımasız göz kırpışısısın
Hiçe sayarak geceyi
Ve beni
Ve uzaktan gelen deniz kokusunu.

Açık saçık sevda sanrılarına kirletirsin tenini
Ağzı çürük kokan adamlarla öpüşürsün
Dudaklarına bulaştırarak sarhoş iniltileri
Ve ellerim boş geri dönerim
Saklayıp iç cebime
Sana getirdiğim yağmur kokulu ikindileri

Meğer seviyormuşum
Irmak sandığım bir serabı
Suya değil susuzluğa kanmışım meğer
Tüm 'sevgili'ler affetsin
Sana 'sevgili' dediğim için beni
Sen tüm şairleri utandıransın sevgili

MEHMET SABRİ DEMİRCİ