Sevgili.. -1- Şiiri - Adem Kaçar

Ey fâni sevgili!

Ölmeden biçilen kefenimsin sen,
Unutmak mı, her gün andım sevgili;
Hem ruhum idin hem bedenimsin sen,
Yâr lâfzını sana bandım sevgili..

Leylâ aynası çok ben senden baktım,
Aşkın ummânına nehrinden aktım,
Düşünmeden kendi kendimi yaktım,
Küllerinden çıkan candım sevgili..

Ayna ne bilsin ki yansıtır neler,
Senden yansıyan O gönlümü deler,
Akıl mı bıraktın bakışın çeler,
Perdeyi asıldır sandım sevgili..

Yalan dünyânın bir Aşktır gerçeği,
Fâni Aşk bil Bâki Aşkın ölçesi,
Mecâzi mahbûbun yüzü, pürçeği,
Perde imiş bense kandım sevgili..

Şiir şiir senden mânâ dokudum,
Senden seni değil Hakk’ı okudum,
Yoksa senle Aşka inan yokudum,
Senin vesilenle yandım sevgili..

Mecâzi mahbublar gönlün miftahı,
İlâhi Aşk için belki siftahı,
Sende benim gönlün oldun iftahı,
Varlık sanılırken zandım sevgili..

Söz mü yeter Aşkı anlatmaya yâr,
Bu deryâda daha neler neler var,
Dersen ömründe ne edindiğin kâr,
Meclis-i âşıktım, handım sevgili..

Âşık deyip geçme ondan O sızar,
“Elest” hasretiyle eder âh-u zâr,
Kendim kendime set diyerek kızar,
Nefs karanlığında tandım sevgili..

Adem gider gelir başka âşıklar,
Aşk aşından biraz onlar kaşıklar,
Baksan hepsi aynı sudan taşıklar,
Ben senle anılan şandım sevgili...