Sevgileri Yaşamak Şiiri - Adnan Şahin 2

SEVGİLERİ
YAŞAMAK

Bazen öyle burkulur ki içim,
Kendimi boşlukta hissederim.
Bu öyle berbat duygu ki;
O an sessiz insanlara öfkelenirim.

Kelimeler yetmiyor bana,
duygularım kelepçelenmiş sanki.
O zaman hayatın en acı tarafını;
karanlığa itilmiş bir mahpus gibi,
açlığa zorlanmış insanlar gibi,
kendini;
bir apartmanın çatısında bulan,
bir zavallı gibi,
kafese tıkılmış bir güvercin gibi,
bilmem ki nasıl anlatabilsem?
Bazen çok zor hissederim.

Kolay olmuyor
bu anları atlatmak,
Bocalamakta kar etmiyor,
yaşam zorlukla dolunca,
kolay olmuyor
acıları unutmak.
Bir zamanlar diyorsun;
Yaşam onunla tatlıydı,
ama diyorsun şimdi;
Onsuz her şey artık boş.

Zaman geçiyor sonra,
Bakıyorsun;
bir başka
sevgi dolmuş yüreğine,
bu sevgi öyle büyük ki;
yüceliğini
yüreklere sığdıramıyorsun.

Ben diyorsun
halkımı seviyorum.
Bu sevgide;
kişisel aşklar gibi,
sevilen dostlar gibi,
kurulacak yaşamlar gibi,
uğrunda ölümler gibi,
güzel olması gereken
her şey için,
verilen mücadeleler gibi,
Çok büyük
bir sevgi bu diyorsun.
Ve bir gün;
belki şafak vaktinde,
ya bir celladın ipinle,
ya da kör bir kurşunun
keskinliğinde,
halkını geride kalan sevginle,
birleştirmek için belki de,
sevgilerin gönlüne
bırakıvereceksin kendini,
sonsuza kadar yinede
sevgilerin gönlünde,
sevgilinle yaşayacaksın,
yine de.

13 Ekim 87