gün görmedim hayatta içim dışım kan ağlar
aşk diye yaşanılan çuval dolusu para
sahtekar oldu insan hep yüreğimi dağlar
vefa emek boş çaba sevgiler gönle yara
istemek neye yarar çıkar koktu bu sevda
ben baştan aldanmışım vurulduk nankör avda
ömrünü versen dahi aklı fikri hep tavda
ihanet tezgahında yüzüne sürdü kara
hiç doymaz ki gözleri malı mülkü de yerler
eğer ki bir düşte gör ömür çöplükte terler
senin için ölenler gözü de körmüş derler
gül diye bağra giren nifak sokuyor vara
bu mutlu hayatımda derde dert ekti kullar
bitip tükendi takat geçit vermiyor yollar
hasut o yürek kiri iblisi bile sollar
işine gelmeyince haspam sanki de sara
isyan eder yüreğim görmedim böyle cani
yüreğime gireli yaktı kül etti canı
kul köle olduğunda ömürlük sevgin hani
düze çıkarttığım yar beni düşürdü dara
bin defa tövbe ettim düşmem artık tuzağa
beni hep kandırdın ya var git benden uzağa
yar deyip ağladığım kezzap serpti kazağa
gözü kırpmadı bile ömrümü attı har’a…
(24.07.2016) AZAP…
Kadri AtmacaKayıt Tarihi : 25.7.2016 10:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!