Sevgiden Kaçış Şiiri - Fahrettin Dönmez

Bir bakış ki anlamsız,bir bakış ki anlamsız
İnanılmaz gülüşlere bin tebessüm kaygısız

Resmini çizmişim derinliğine gönlün
Sararmış yüzüm,göz yorgun.
Enginle buluşmuyor artık bakışım
Ve bundandır her sevgiden kaçışım

Düşman mı dost mu bilmem,bir baktı geçti yine
İnanmıştım kendimce,yalnızlığı seçtiğime.

Gönül telinden ince sessizce
İnince derinlere bir sızı gibi gece,
Maksadını bilirim meçhulde ama
Kurban olasım geldi,diyemedim ona.

Işıksız gecelerde çok ağladım kendimle
Zulmetle boğuştum hep, yapayalnız halimle.

Sevda gibi bir şeydi
Elimden uçup giden
Veda gibi bir şeydi
Gönlümden dışa vuran
İzinsiz inlemeydi

Canım yanıyor canım,yıllar sonrası bile
İniltiler kuş olup, hele gelse dile

Visali meyvesi oldursun diye
El açtım bir ömür merhamet diye
Leylasız mecnuna kerem et diye,
Elimi uzattım tutan olmadı
“Kır” dedim kalemi,kıran olmadı

Veda umutsuz emel
Aşkım sınırsız umman
Rabb’im, yalnız sensin beni anlayan.

Dönüş yok bilirim,bitmeyen bu ezgiden
Istırapla yarış var,kaçış yok bu sevgiden