Sevgiden Gelmişem Şiiri - Mustafa Turhan

Sevgiden Gelmişem

Sevgiden gelmişem ararım yari
Yarimi bulunca duramam gari
Aşktan söz etmezsen konuşma bari
İnsanı sevmeden Allah sevilmez

Maddeden gelmişem aslım manadır
Gelişim gidişim Haktan yanadır
Kelamsız sohbetim candan canadır
İnsanı sevmeden zikre girilmez

Tevhitten gelmişem birlik katarım
Meşrebi ahlakı Hakka atarım
Melamet zevkini aldım satarım
İnsanı sevmeden cemal görülmez

Ezelden gelmişem daim giderim
Sevgiyi dağıttı son peygamberim
Sevgiyi yüceltir asıl rehberim
İnsanı sevmeden sıla bulunmaz

Zahirden gelmişem batınla varım
Gönülden çıkınca zülüf takarım
Allah Allah deyip Hakka akarım
İnsanı sevmeden miraç çıkılmaz

Kalemle gelmişem bazen yazarım
Asıl vuslatı ver benden bizarım
Fenayı tadarak daim sızarım
İnsanı sevmeden Hakka varılmaz

Sevmenin her yolu Allaha gider
İnsanı sevmeyen acı ve keder
Seversen kendini bu azap biter
İnsanı sevmeden insan olunmaz

Dilimde bakla var çıkmıyor sözüm
Kalbimin lisanı Gönüllü gözüm
Varlıktan soyundum Ladandır özüm
İnsanı sevmeden namaz kılınmaz.

5 Mayıs 2008