SEVGİ ŞİİRLERİ

SEVGİ NERDE
Sevgi nerde
güvendiğimiz dağlara yağan
karı küremeye gitti.
Sevgi nerde
aramızdaki duvarları yıkmaya
köprüler kurmaya gitti.
..

Sevgi emekle büyür, sevgi emek
Keşkelerle ahım çoktur benim
Günahsa seviyorum demek
Bilirim günahım çoktur benim
..

Aşk..ne gizemli bir duygu öyle değil mi? Bir hayat, bir şekilde hayatınıza değiyor..bambaşka kılıyor hayatınızı.Ne çılgınlıklar yaptırıyor hayatını mantıksal gerçekler üzerine yaşayan ve asla taviz vermeyen insanlara bile...ta kii.. aşk denilen o dayanılmaz, karşı konulmaz rüzgarın esintisi değene kadar tenine.. ve imkansızlığınca şiddetli çarpıyor insanı öyle değil mi? Bu ne uzun ne bitmez bir sarhoşlık halidir. Ayılmak..? .. ayılmak, evlilik midir? Ayrılık mı? Yoksa ömür boyu kavuşamamak mı? Yoksa bir ömür kavuşamamak bir ömür ızdırap mıdır? Aşkın şiddetince...aşkın şiddeti var mıdır ki? yoksa bir 'aşk' ve onun dışındakiler mi vardır? Böyle esrarengiz böyle derin bir sevgi var mıdır...Bu sevgi aşka giden sevgi midir yoksa aşkla gelen sevgi mi... nerden ne şekilde gelirse gelsin bambaşkadır öyle değil mi? Bazen bir o kadar canımızı yaksa da birgün uzaklardan geriye baktığımızda yine de özlenmez mi?
Gönül işte, bambaşka sunuyor sevileni sevene...Nasıl oluyor da her nevi güzellik yalnız onda hayat buluyor..Aşk işte, bambaşka pencerelerden baktırıyor hayata... hislerin hayal dünyasında ufku açılıp derinliği artarken, nesnel yani somut gerçeklik boyutunda birçok his ve algı da o denli körleşiyor.. Çözümlemek o kadar zor ki bu gizemli duyguyu.. hatta imkansız.Doğrusu her yaşayan başka yaşıyor kendi penceresinden yaşayabildiğince..her sevenden daha çok sevebilen var mıdır sevdiğini! Ölçmek kolay mıdır? İspatı mümkün müdür ’ben daha çok seviyorumun’?
Elbet değildir..herkes kendi enginliğince, duygularının derinliğince sever sevgiliyi..ama mutlaka ki adı ’aşk’ olmalıdır adını özünden ruhundan almalıdır. öyle saçmasapan öyle anlamsız ilişkiler aşk diye yaşanıyor ki...yazık, yaralı bir ceylan gibi kan kaybediyor aşk...
..

Gerçek sevgi yıl boyu, hergün yeniden doğar..
Sevgi bir günlük değil, şaşmayın yönünüzü..
Kalbe sığmayan sevgi,hangi bir güne siğar??..
Ondört şubat sizin olsun, yemişim gününüzü..
..

Bir sevgin varsa; insanı sevgilere motive et azminle! . Bırak isyanı, bırak başkaldırıyı, bırak tedirginliği, bırak kaygı duymayı, bırak kafaya takmayı, bırak hayat istediği yöne döndürsün feleğin çarkını! . Sen feleğin çarkından geçerken, sen feleğin çemberinden geçerken neleri biliyorsun ona bak! . Feleğin çarkı en büyük ikramiyeyi verse sana; sen kendini bilen olduğun için, evinin yolunu yine unutmazsın sen! . Seni, evinde bekleyenin olduğunu bilirsin ve sevgi motivasyonuna ihtiyaç duyan ilk insan, helalinden yar edindiğin eşindir! . Sen kendini bilirsin ve Alemlerin Rabbi Olan Allah’ımızın hediyesi olan evlatlarına da sevgi motivasyonunu vermeyi unutmazsın! . Sen kendini bilen azimli insansın! . Ev içinde; ailenin direğisin! . Daima yapıcı eleştirilerle daima iyi olan düşünceden, daha da iyi olan düşünceye taşırsın kendini! . Ve ev halkı ile paylaşımla sınırlı değildir azmin! . Mesleğinin gereğinde mesaine başlamak için yolda yürürken rastlayıverdiğin dostunu, vücut dilinden hemencecik tanır ve en gerekli sevgi motivasyonu ile dost bellediğin arkadaşını da sevgiye dair motive edivererek, yine azminden zerrece kayba uğramadan mesai arkadaşlarını ve canından çok sevdiğin kıymetli patronunu da başarıların daimiliği için, sevgin ile motive ediverirsin insanlığınla! . İnsanlığın sana ihtiyacı var ey sevgili evin direği insan! . Evde eşin; varlığınla umut daimiliğinde! . Evde evladın; varlığınla umut daimiliğinde! . Yolda rastladığın dostun; varlığınla umut daimiliğinde! . İşyerinde mesai arkadaşların ve patronun; varlığın ile umut daimiliğinde! . Ey evin direği insan; ister kadın ol, ister erkek: bir sorumluluğunun olduğunun farkındasın ve önemsiyorsun kendini varlığını ve onun için adanmışsın sevgiye! . Bu kadar sevgiye adanmış bir insanın yaşayabileceği mutluluğun en güzeli; kendinle ve tüm dünyanın insanlarıyla barışık olmanın verdiği huzurla, dinlenmek için uzandığı ve uyumak için yattığı yatağı beğenivermesi değil midir, uyku vakti geliverince! . Sen sevgiye olan inancınla; motive ettin gün boyu sorumluluk alanınca dostlukları ve tatlı yorgunluğun sebebiyledir kendiliğinden kapanıveren göz kapakların ve derin bir uykunun verimliliğinde, en tatlı rüyalarda gezinmek senin en doğal hakkın! . Biliyorsun yarın ki işini ve önemsiyorsun yine kendini ve ev halkını! . Derin bir uykuya sevk etmeden ev halkını ve uykusundaki tatlı tebessümlerini görmeden tüm ev halkının, sen kendi uykunu yaşayamayacak kadar duyarlı olan bir örneksin bana ve sen insansın daima her alemde! .
..

Ne de olsa vesaire aşk...


Bir ve çok ile çok ve bir olamayanlara büyübozumu gibi şems vakti. Yusuf'un bende bir gömleği kaldı, derken züleyha. Benim sevdiğimi oda seviyorsa, davranış biçimine sevgiyi yerleştirenlerdensin. O anların eşlik ettiği kapıya ulaştın demektir. Yüreğimiz dert görmese, gönül heybemize nerden dolacak hüznün cümlesi. Tek kalan karşılaşmalardaki boş sözler, varlık problemini dile getirir suretperestlerde. En yalnız adamıyken gecenin, gözbebeğinde bir aşk bulduğumu kimsecikler duymasın. Bizden evvel gelenler, şüphe yok ki bizden daha gayretliydiler gecelerde aşk tadında. Ne yapalım, şimdilik bizde bu kadar olabiliyor, hiç bir şeyi bekleyen bir kavuşmada. Böyle değilsen, bu yolda işin ne? Ferasetini şaşırtma, neyi bekliyorsunuz? Apaçık görmen için sevgiyi sevgilide aramalısın. Çokluğun buluşacağı iyi yaşam, yokluğun buluşacağı kendine has çoklukta. Söylemesi hayli tartışmalı bir noktadır, fazlaca güveniyor gibi hapsolduğu yalnızlıklara. Belki de dikkatimizi çeken daima diri tutmamız gereken sevgide çokluğun yankısını duymak için hiç birşey bir'den kaçamaz. Muhabbeti kalbini yakanın o güzel kokusuylada buluşanlar nerden gelip nereye gidiyor sessizce. Dünya kitabından ruhlarını hüzün dersleriyle taçlandırıyor. Kese meselesini bilirmisin der gecenin çobanları kendiliğindenliğine doğru, çokluk yanılsamasından kurtularak. Bişi gören artık görmeye çalışmaz. Çoklukta bir'i, yokluğun inceden inceye gösterilir.



..

gündüzlerin devri akşamlarda bitiyor...sabahın seyri ise ikindilere götürüyor bizi...insanız, uyurken ölümü tatmak uyanırken hayattan kaşıklanmak görevimiz... yoksa oturmakla ömür biter mi...arşınlamak için sokaklar yapmışız kendimize,sevdiklerimize götürsün diye yollar...binalar dikmişiz kalabalık yaşayalım birbirimizden para kazanalım diye...tarlalar açmışız ciğerlerimizi söken,bitkiler yetiştirmişiz ve bir kökten bin meyve almışız gözümüzü doyuran sağlığımızı bitiren... türlü icadlar yapmışız nesneye dair,bizi tembelliğe alıştıran...örfler koymuşuz ilişkilerimizi düzenleyen; adetlere tutunmuşuz kan aksın diye, dogmalara saplanmışız babanın yanında çocuk öpülmez tipinden... batıllara inanmışız çaresiz kalınca yanı başımızda el açımlığı dua edecek allahımız varken...kimimiz soysuzlaştırmışız yüreğimizi inançlara,kültürümüze...ne kahve kalmış hatırı olan ne de komşusu açken uyumayan...köylü mahalleli olunca, unutmuş kapısının önünden geçenin hali ahvalini...

kim verebilir ki balkonda yanan ızgara kokusunun hakkını,kim bilebilir sahipsiz birçok insan aç gezerken hayvan hakları için zırvalar savururken harcanan paranın miktarını...eskidenmiş evde pişen yemeğin komşu hakkını vermek şimdi neyi boşta buldun kimi yanlız gördün, al elindekileri tıka boğazını...ama bir yerde hak, arz talep meselesi; yalancılık kalpazanlık prim yapıyor aramızda doğrular enayi mertler ise deli...şu ''ab'' neden kağıt üzerinde bizi dahil etmez ki kendine...dejenere olmuş kültürümüze,açık göbeklerimizle,daracık taytlarımızla,göstermekten gurur duyduğumuz degajemizle ve en önemlisi ''bir kerecikten bi şey olmaz'' anlayışımızla hem bedenen hem ruhen ve dahi şeklen ''onlarız''...cep delik cepken delik mefkuresi de artık lütfen tarih olsun, moda,cebe elini sok cepkendekini al ve ne sen beni gördün ne de ben seni...''balık baştan kokar'' derlerdi ya atalarımız...bence bunun islam öncesindeki dedelerimiz söylemişler,kur'an'da nasıl yaşarsanız öyle yönetilirsiniz desturru var, anlayacağınız balık kuyruktan kokuyor artık...gerçek bu...yasaklı olan,görgüye ters düşen şeyleri biz yapamazken-ve yapmak isterken- başkası bunu yaptığında aşırı tepki hatta tavır ya da şiddetle tepki veririz...oysa çoğumuz o yasağı delmenin yollarını gizliden hayalleriz,düşleriz...bence doğruluğu, güzel yaşamayı ve iyi bir toplumun gelişmiş bir toplumun kendimizdeki onurumuza yakışan davranılardan geçtiğini bilmeliyiz...

paragrafı bağladım son cümleyle,yazı bitti sanmayın...ya sevgi ya aşk ne olacak...bir bar kadehiyle başlayan ve yatakta yanlızlıkla uyanılan sabahları unuttum mu sandınız...bir sesin beğenilmesini,kalçalara dokunabilmenin aşk sanıldığını geçiverecek mi diye düşündünüz...ya da bir iş yerindeki dostlukların arkadaşlıkların kaçamaklı yaşantılarını dinlemediğimi mi varsaydınız...ve gençlerimiz,iletişimde zorlandığımız ve onlara göre dillerinden anlamadığımız değerlerimiz...birbirlerinde hoşlandıkları şeyi elde etme savaşını aşk sanan sevgi cahillerimiz...bir insan sevdiği insanı yolun ortasında öpemez...çevresindekilerden değil ondan utanır yürek....neden ''sanmalar'' aşk olur ki ve neden bir toplumda evlenme sayısı ile boşanma sayısının arasındaki oran denkleşir hale gelebilir ki...tanımadan sevilmez,güven duyulmadan sevgi söylenmez...ve bu şıpsevdi sevdaların altı aylık ilişkilerin yapabileceği bir şey değildir...gerçi bu da arz talep meselesi çünkü insanlar için dünya zevk ve sefa yeri artık...bir yüz bir beden bir sevgi az geliyor bize...
..

16 Mart 2013 Cumartesi 18:01:11

Kendimi yenilemeye ve hayata tutunmaya çabalıyorum! . Yeniden doğarak; hatalarıma sahip çıkarak, hatalarımı düzeltmeye çalışıyorum! . Nefretimi paylaştığım her cümlem; beni deviren gerçeğimdir! . Bir daha devrilmeyeceğim ve nefreti değil, sevgiyi kaleme alacağım inşallah! . Sevgi ile bakacağım dünyaya ve sevgi ile sunacağım kalbimin yumuşaklığını! . Yufka bir kalbimiz var ve ANADOLU İÇİN, DÜNYA İÇİN, İNSANLIK İÇİN; yufka kalbimizin verimliliğini sevgilere odaklayacağız inşallah! . Ne kadar silah patlarsa, kat kat fazlasıyla sevgiye köleliğimizle, hizmet vereceğiz insanlığa! . Sevgi, diyoruz; çocuklarımızdan emanet aldığımız şu dünyamız, eğitim için emniyette bir yer olsun, diyerek! . {Yazan: Kemal KABCIK – ANTALYA - 16 Mart 2013 Cumartesi 18:01:41}
..

Sevgi var yüceliği bilinmez
Sevgi var
Görülmez uzaklardan
Sevgi var kimliksiz adressiz
Sevgi var sevgiye benzemez
Sevgi var bitmez tükenmez
Sonsuz kaynaklı
..

Sevgi kalbin dili, iki heceli
Mutluluk yolunda, olmaz şifreli
Tükenmez asla hiç, bir bahar seli
Sevgi can özünde, bir şefkat eli

Sevgi gül gibidir, mis gibi kokar
Gönül deryasına, durmadan akar
..

Kâlbinde ki bu sevgi, Allah vergisi,
Hiç aklından çıkmıyor onun sevgisi,
O da seni sevmiş ti, ayırmış tı birisi,
Kâlbinde ki bu sevgi, Allah vergisi.


Kâlbindeki yangın ne zaman söner,
..

Sevgi sarayıma girdi oturdu

Sevgi hanemize sevenler geldi
Seni beni biz eyledi oturdu
Bizimle ağlayıp bizimle güldü
Derdimizi dert eyledi oturdu

..

Sevgi pınarı!
Sevgi pınarı!
Canlandır kuruyan dudakları…
Sensin lokman hekim,
Mutlu kıl,
Sevgiye hasret insanları,

..

Sahi siz hiç sevdiniz mi?

Zaman, mekan tanımadan yüzyıllar gerisinden gelip kıyamete kadar sürecek olan evrensel bir öyküdür sevgi. Sadakat, merhamet, vefa ve saygı gibi ahlaki değerlerle beslenmedikçe insanoğlunu aç bırakan duygunun adıdır sevgi.

Sahip olduğumuz ama nedense hep ihtiyaç duyduğumuz, daima peşinden koştuğumuz duygudur sevgi. Öyle ki eksikliğini hissettiğimizde yalnızlığımızı ve hatta üşüdüğümüzü hissettiren duygudur sevgi.

Aşıkın maşukta kendisini bulmasıdır sevgi.
..

Ruhumuzun kör kalışları değil midir bizi okyanusun ortasına savuran, yalvartan -sahipsiz bir köpek misali- bir yumruk yürekten "sevgi" diye... Doyunca sevgiye nasıl kamaştırır gözleri sevilen insanın bakışları, nasıl bir yangındır ki bu benliği öylesine ısıtır ki yüzyıllarca yetecek bir yumuşacık sevgi depolanır sanılır gönle... Beden bırakır kendini öylece sahile vuran dalga misali sevilenin ayaklarına ve gökkuşağının zaferi çığlık çığlık haykırır evrene "Bu benim zaferim! " diye... dil susar, sussun...Gözler konuşsun, aşk terennüm edilsin bakışlarla ki dağların doruklarındaki karlar, çığ olup dökülsün âşıkların üzerine ve gizemiyle kalsın aşk...
..

Saygı bireylerin karşısındakilere değer vermesi,görüşlerini önemsemesi olarak tanımlanabilir. Saygı da aslınsa sevgi gibi bir duygudur. Hani derler ya saygı yoksa sevgide yoktur,doğru aslında.Çünkü kişi karşısındakine saygı gösteriyorsa zaten onu önemsiyor demektir. Büyüklere saygıya gelince gösterilme
si gereken hassasiyettir.maalesef şimdi'ki yaşadığımız şu
zaman içersin'de ne sevgi ne saygı kavramı kalmadı.Bu çok
üzücü bir durum.Temel eğitim ailede başlar onları küçük yaşta
Empoze etmeniz gerekiyor.yalan söylememeyi,kimsenin hakkın el uzatmamayı,kötü kelime kullanmamayı,büyüklerine saygı,küçüklerine sevgi göstermeyi,merhamet duygusu aşılamayı hayvanlara eziyet etmemeyi,Paylaşmayı.Çocuklara bunları öğretmek anne ve babanın temel görevi.
Bizler küçükken müneccim de değildik ama annemizin
ve babamızın gözlerine baktığımız zaman ne demek istedikle-
..

Başımın tacısın sevdiğim canan,
Var mı benim gibi ceylana yanan?
Be cahil, sevgisiz, beni kınayan,
Sevgi, insan insan sevgisiz olmaz.

Sevgi gönlümdeki bağın üzümü,
Sevgi, gönüllerde buzun çözümü,
..

Boşa gidecektir iltifat, ilgin,
Umrunda değil ki verdiğin bilgin,
Hayattan bezmiştir, belki de yılgın,
Duyarsız yürekte sevgi arama.

Göz, göze gelişin mana taşımaz,
Pişmanlık ta duymaz başı kaşımaz,
..

Sevgi;
Özlemdir, hasrettir, sevdadır
Rüzgarın çiçekleri, gül yapraklarını okşamasıdır

Sevgi;
Gözyaşıdır, ağıttır, gazeldir, şiirdir
Yüreğin en derin kaynaklarından kopup gelen fırtınadır
..

Gönülden gönüle, uçan kuştur kanatlı
Bir kere sevdimi insan,candan sevmeli.
Sevgi ne kadar acıysa,o kadar tatlı
Bir kere sevdimi insan,toptan sevmeli.

Sevgi; bir iksirdir,içmesini bilene
Sevgi; bir çiçektir,dermesini bilene
..