Sevgi Yumağı Şiiri - Ece Karadağ

Gerçekten sevdim mi seni?
Yoksa sevdiğimi mi sandım, hayal miydi hepsi?
Ve sanırım kaybettim o hayalleri
Ya da onlar sıkılıp, terk etti beni
Tek bildiğim, şuan yalnızım…
Yokluğun sarmış bedenimi
Yokluğunu hissediyorsam, sevmişimdir seni demi?
Evet, sevdim seni
Canımı acıtacağını bile bile,
Bildiğim halde beni üzüp, inciteceğini
Güvendim bu aşk denen şeye…
Tanımını bile bilmediğim şeye nasıl güvenebildim ki?
Kendi ellerimle giydirdim kefeni
Hiçbir şeyden habersiz olan kalbime…
Oysa nasıl çocuktu, nasıl sevimliydi!
Oynuyordu sevgi yumağıyla minik bir kedi gibi
Sonra o yumak elini kolunu bağlayıverdi
Ve sonrada tükendi nefesi
O zalim yumak, eğer görseydi
Son nefesini verirken kediciği,
Yaşamına devam edemezdi!
Bulur bir kıvılcım, yakardı bedenini!
Ama görmedi, görmek istemedi
Çünkü o, zalimlerin en zalimiydi…