Sevgi Yoksunu Şiiri - Gülay Özdemir

... Ve siz
Sevgiden yoksun kalmış çamurlaşmış yüreklerinizi,
bulaştırmayın bana!

Sözlerinizde diken var,
Gözlerinizde sızı,
Dokunduğunuz her şey eksiliyor,
Soluyor bir çiçek gibi.

Güneşi bile ürkütür nefretiniz,
Ay bile saklanır yüzünüzden.
Bir tebessüm sizde taşır yük gibi,
Bir selam, lütuf sanki!

Ben, yaralı ama kirlenmemiş bir yürekle
çekiliyorum aranıza perde gibi.
Sevginin yoksulluğu size ait,
Karanlığınız bulaşmasın içime!

Siz, sevdayı hesaba katarsınız,
Merhameti pazara çıkarırsınız.
Gönül mü? Onu hiç tanımadınız ki,
Bir dostluğa bile gölge düşürürsünüz.

Ben susarım, çünkü susmak bazen
en yüksek çığlıktır sevgiye dair.
Ve siz, o sessizliği bile
çarpıtarak bakarsınız yüzüme.

07.05.2021