Sevgi Yama Tutmaz Yangın Yüreklim

nasıl güler memleket kokan sürgünler
hüzünlü açıyor dalında güller
hayat okyanusunda döküntü taka gibi ilerliyor
ve kanlı kapatıyor perdesini günler
yürek parçalıyor ezilenler
sevebilir mi ölüler
bizim gibi nice aşıklar üzgünler
yangın yüreklim yama tutmaz sevgiler

hayatı mayınlayanların karşısında isyanım
tanımasaydım seni eksik kalırdı bir yanım
ben seni insanlığınla sevdim
özlemler rıhtımı yüreğimi önüne serdim
sevgi yama tutmaz yangın yüreklim
ve külde açmaz çiçekler
içindeki yangınları söndürmeye geldim

yangın yüreklim sevgi tutmaz yama
güzel günlerimi sakladım çocukluğuma
gençliğimi sorma
kanatları yaralı güvercindir gençliğim
kendimi unutarak memleketimin dertlerini yüklendim sırtıma
ortaokullu yıllarda yitti gamzelerim
artvin kadar çektim
kara eylüllü memleketimde ölümü yırttım ama
an oldu utandım yaşamama
insanın dayanma gücüne şaşıyorum
dönüp bakımca arkama
buzdan bir adam dolanır ortalıkta
bakışların sıcaklığı düşmese damarlarıma

her yanından hüzün damlayan
budaklı bir ağacım sanki
benim neyime uğrasın arılar
yürekde ağrılar
yakamı bırakmıyor serseli mayın gibi acılar
umutlarımı çaldılar insana yabancılar

mutluluğun izini yakalamaya çalışıyorum
ve geç kalmamak için zamanla yarışıyorum
aşk yatağında sana karışıyorum
yaraları bitürlü iyileşmeyen dünyada
ağlarken bir yanım diğer yanımın gülmesine alışıyorum
acılarından da uzat bana gönüllü paylaşıyorum
yangın yüreklim fırtınalar bile engelliyemiyor
aşkada uğruyor yollar
sevgiye kanat vuruyorsa sol göğsündeki güvercin
ve senden göç etmiyorsa kırlangıçlar
yatağından taşan ırmak gibi akar yıllar

geceden yıldızlar kaydıkça ben düşüyorum
kendine sığmayan çocuk gibi giyinip sevinçlerimi
bayram yeri gözlerine koşuyorum
kirpiklerini çek aradan sokulayım gözlerine
ellerin sarmayınca dipsiz yalnızlığımda üşüyorum
korkma yangın yüreklim
insandan yana dövüşüyorum
ve biliyorum
engelliyemiyor fırtınalar bile
aşkada uğruyor yollar
sevgi demim
yanımdaki özlemim
aşk en iyi ilacıdır ömrün
onca acılara
ve her şeye rağmen yaşıyorum

ölüme komşu yollardan çok çektim
yangın yeri yüreğine sevgimi
sesimi dağlara ektim
ateşböceğine özenmek suçum
karlı günlerde karnı sırtına yapışmış
sokak kedisi gibi açım
yangın yüreklim beni mutluluğa doyur
dağlarda sesim büyür
yası uzun olur asi dağın
uyuduğu görülmüş müdür cemre düşmüş toprağın
bedeli olsa da nice sevdanın
bana dünüm kadar uzak olma sakın
hep aşkım ol
hep yarınım
yarınım dünden yakın
unutma sakın
bir bebeğin gülüşünden daha naziktir sevgi
örselenmeye bile gelmez
yangın yüreklim sevgi yama tutmaz