Sevgi yalnızlığı terk eder

Gizli gecelerin sessiz yürüyüşünde,
Yalnızlığın hükmü, derin bir iz bırakır.
Düşünceler dolaşır, sonsuzluğa süzülür,
Kaybolmuş anılar, yüreğin karanlığında saklıdır.

Yollar uzanır, gökyüzüne doğru,
Işıksız lambalar eşlik eder adımlarıma.
Gece, yıldızların hüzünlü şarkısını söyler,
Gözlerimde yankılanan yalnızlıkla dolup taşar.

Sessizlik içinde çınlar geçmişin hikayesi,
Zamanın dokunuşuyla sararıp solan anılar.
Karanlık, yalnızlığın elbisesini giyer,
Gönlümde yankılanan melodi, yalnızlık şarkısıdır.

Rüzgar, geçmişin esintisini getirir kulaklarıma,
Dudaklarımda fısıldanan hüzünlü şarkı.
Yalnızlık, içimde çırpınan sessiz bir çığlık,
Karanlığın içinde kaybolan yalnız bir yıldızdır.

Yalnızlıkla baş başa kaldığımda,
Gecelerin sessizliğine gömülürüm.
Yıldızlarla konuşur, dertleşirim,
Belki de bulutlara anlatırım.

Kapıları çalar yabancı hisler,
Gözlerimde yansıyan yitik bir iz.
Kırık dökük duvarlar arasında,
Gölgelerle dans eder, yalnızlığımız.

Bazen bir melodi çalar içimde,
Geçmişin notaları hüzünle dolu.
Aynada yansıyan yüzümde saklı,
Bir öykü anlatır sessizce duvarlar.

Yalnızlıkla baş başa kaldığımda,
Gönlümde bir umut filizlenir.
Belki bir gün, kırılır bu zincir,
Kucaklar sevgi, yalnızlığı terk eder.