Sensizlik artık içimi acıtıyor sevgili.Sen olmayınca adamızın bile tadı yok artık,hayatın tadı da tuzu da yok maalesef.Öyle yerleşmişsin ki tüm hücrelerimin içindesin sanki.Senin oralarda olman bile beni mutlu etmeye yetiyor.Yüreğim yangınlarda sanki;ama gelişinle sönecek gibi.
Öyle kalbimi yakıp da kaçıp gitmek varmıydı sevgili?Şimdi yürekte sensizlikten aritmiler başladı;ama ilginç olan da burası ya,halen yürek rezonansvari salınımlar yaparken bile, senin ismini söylüyor.Gelsen de kurtulsa zavallı yürek,biirazcık neşelense.Biliyor musun şimdi çıkıp gelsen adamıza ,önce sevinçten düşer bayılırdım.
Sonra kendime geldiğimde, önce uzun uzun bakardım o şahane gözlerine.O anlamlı bakan boncuk gözlerinin ne söylemek istediğini çözerdim;ama biliyorum yine utangaçça gözlerini kaçırırdın benden;fakat ben onları yakalardım ve öncelikle derin derin sohbet ederdim.
Hiç konuşmadan saatlerce bakışırdık,çünkü o kadar çok özlemişim ki seni.Sonra seninle sandalımıza binip, balık tutmaya giderdik.Seni görünce o balıklar oltamıza uçuşarak gelirlerdi.Böyle tatlı birisinin elinde yakalanmak da güzeldir diye.
yumuşakbaşlı rüzgarların kanatlarında bir yer bul bana
suyun ışıltılı sesleri aksın bir yanımızdan,
bir yanımızı defneler sarsın...
demir kollarının yumuşaklığında uyanayım sabahları
zeytin ağacının gözlerinde büyürken bir çekirdek
