Adadaki dalga sesleri arasında o güzel saçların gözümün önünden gitmiyor.O tatlı bakışlarını nasıl unutabilirdim ki senin.Bana sevgiyle baktığında içimin ılık ılık oluşunu nasıl özlememki.Sen benden gittin güya ama aslında halen bendeymişsin sevgili.
Odam kireçtir benim,yüzüm güleçtir benim türküsünü sana okumayı seviyordum ben.Şarkılar söylemek sevinçle haykırmak isteyen ben ,sensiz bu adada hüzün'ün neden sarı rengi temsil ettiğini de öğrenmiş oldum.
Gülüm seni alır dağa kaçarım.Sensiz bir dünyayı neyleyimki.Seni düşününce kanımın damarlarımdaki akışkanlığı bile değişiyor sanki.Ben kimseyi böyle sevmemiştim canımın içi.Çok sevildim ama,böylesine kimseyi sevmemiştim.Bir mucize olsa ,balonla havada gezinti yaparken adamıza düşsen,ya da bir tekne turuyla yanıma gelsen ne vardı sanki.
Seni bir yanımda bulabilsem, o güzel ellerini asla bırakmazdım.Kenetlenen ellerimizi hiç kimse çözemezdi gülüm.Ruhum sen bende can gibisin.Gözlerimi kapattığım da bile sen, sanki yanı başımda gibisin.Yine öyle çocuksu,yine öyle muzipçe bana bakışın beni benden alıyor sanki.Az kaldı bir tanem ,eğer nasibimsen er ya da geç kavuşacağız;ama kısmet değilse zaten yapacak bişey yokki.
Son bir şey daha gülüm.Nazım Hikmet üstadın güzel dizelerinden birisin de derki; sevgili gitmeyi kafaya koymuşsa eğer, kuşun kanadı neden mavi değil mazeretiyle bile gider.O yüzden gidene kal dememek lazım.Gidiyorsa zaten hiç sevmemiş demektir.Sıkmamak lazım.
Hasan ElibolKayıt Tarihi : 2.10.2006 21:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!