Ada'nın her yerine kokun sinmişti sanki,seni unutmaya çalıştıkça daha mı çok bağlanıyordum ne? Ama böyle de yaşanmıyordu sevgili, ne seninle ne de sensiz.Sen benim başıma gelen, adını koyamadığım; ama ecel gibi bir şeydin.Senden kaçtıkça sana daha çok mu yaklaşıyordum ne?
Seni düşünmek çok güzel şeydi ;ama senin beni düşünmediğini adım gibi bilerek, yine de seni düşünmek çok saçmaydı .Bu beni gerçekten rahatsız etmeye başlamıştı.Neden insan bu kadar seviliyorken,
düşünülüyorken,hissediliyorken bunu anlamamakta ısrar ederdi?
Ah bir anlayabilseydim nedenini, belki ona göre ruhumdaki fırtınalar daha azalacak,daha huzur bulacaktım.İnsan aslında huzuru,dinginliği,sakinliği,yanında huzur bulacağı limanını,sevdiğinin omzuna başını yasladığında güveni,rahatı mutluluğu arıyorve bunu istiyorken, peki neden hep onu üzeni sever,onu şiddetle ister,ona tutkuyla bağlanırdı?
Belki bizi mutluluktan uçuracak,çok mesut edecek birisi karşımıza gelip, elini uzatır.Gel beraber mutluluk yolunu aşalım der; ama biz yok ille de zor olanı seçeriz,bizi üzen ağlatanı tercih ederiz.Bu paradoksal labirentlerde kovalamayı seçeriz.Bu mantıksızlık artık Centrum kaptanı gerçekten rahatsız etmeye başlar.Doğru tekti her ne kadar ona ulaşan yollar karışık ve çok fazla sayıda seçenek var gibi de olsa, biraz daha mantıksal ağırlıkta sevgiye ulaşılamaz mıydı acaba?
Neyse özlemişim mangalda balık pişirmeyi.Ben mangalda balıkları pişirirken aslında memlekete doğru hayalimde de olsa uzandım gittim.Palamut mevsimi başlamıştı şimdi oralarda.Van gölünde tek cins çıkan balık vardı,dünyada tek,İnci kefali sodalı suda yaşıyabiliyordu;ama ben palamutu tercih ediyorum(Her ne kadar Eczacı kardeşim Naman Mızrak şimdi muhalefet edecek bizim göl balığının ne eksiği var diyecek ama :))))) .Vefasız sevgili sen artık gelmesen de seni unutmaya başladım bile ben.Hatta sen varmıydın ki hatırlamaz oldum birdenbire.Amnezi mi başladı ne?
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta