Acı çekmek neye çâre,
Sevmek bununla birlikte,
Yalanmış bunların hepsi,
Düşünceler gelip geçici.
Perîşân ömrümün neşesi söndü,
Bu cihân gözümden ılgıma döndü,
Sevdâyı zülfünden geçtim geçeli,
Ağyâra kalbim karanlığı büründü.
Bu mevsim geçmeden, bu âlem bitmeden,
En güzel demlere, elvedâ etmeden,
Sevgiden tat alıp, bu diyardan gitmeden,
Şebâbetime kadar sevmeyi öğrenmeli mi?
Yine bağlandı, dil bir nev-nihâle
Dil şad olacak diye ne kadar avuttu beni, felek
Ne sabra çâre var, ne arz-ı hâle
Pûr edâ, pûr cefâ, pek güzele…
Sevgi gazelle mi gelir, yoksa?
Kerem misali yanan, o benim işte,
Herkes gitti, hayallerimi içtim son peymânede,
Dönüşü olmayan bu yerde, Muamma sevmek neye çâre…
20:56 04.11.2013
Süleyman MuammaKayıt Tarihi : 4.11.2013 21:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bunu yazdığım kişi zor sınavlardan geçiyor ama fedakarlık yapmak şart bu yolda giderken, ama o hiç bilmeyecek...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!