Kendimi özlemlerle tanıdım..
İlkin babamı özledim mesela
Sonra onun yanında özlemini
Gidereceği yavruları olduğunu öğrendim.
Annemi özledim,
Yanımdayken bile uzaktı bana
Sevgiyi özledim en çok da..
Ama sevmeyi hiç özlemedim
Sevmek ilk öğrendiğim duyguydu çünkü.
Sevilmeyi özledim en gerçeğinden,
Şöyle yürek dolusu sevilmeyi..
Sonra; bir ömrü
Sevgisiz harcamak düştü payıma.
Onca acıya rağmen sevgiden vazgeçmedim
Ben en iyi sevmeyi öğrendim
Ve sevdiklerimi özlemeyi..
İşte bu yüzden hep buruktur yüreğim.
Kayıt Tarihi : 8.12.2014 20:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Dağılmış bir yuvada sevgisiz büyüyen bir kız çocuğunun, sevgi arayışıyla geçen; dağılmış hayatının kısa öyküsü..
Ben en iyi sevmeyi öğrendim
Ve sevdiklerimi özlemeyi..
İşte bu yüzden hep buruktur yüreğim.
-------Leyla hanım çok güzel bir şiiri beğeniyle okudum kutluyorum saygılar sunuyorum .
Bunca sevgisizliğe rağmen hala en iyi sevmeyi öğrenmişse bu yürek ben sadece eğilirim önünde... Saygıyla. Kutladım şairi ve şiirinizi. Nicelerine Leyla hanım. SEVGİMLE...
mana ve anlam bakımından,
her satırında ayrı bir anlam ifade eden,
tek kelime ile muhteşem bir şiir.
Saygı ve sevgi selamlarım ile...
TÜM YORUMLAR (10)