Sevgi ve kuşku Şiiri - Suphi Sekü

SEVGİ VE KUŞKU

Bazen kendi kendime sus be adam diyorum
Dilimi arı soksun yinede soruyorum

Sevdanı aşkını yel/e mi verdin
Savurdunda sanki sırra mı erdin
Renkler mi tükendi, nedir ki derdin
Sevda tezgâhında mor dokuyorsun
Gönül defterimi hor okuyorsun
Oysa hece hece sen kukuyorsun
Bu koku benzemez diğerlerine
Derin bir nefes çek ciğerlerine
Renk gelsin kuşkuna, eğerlerine
Boğulma, düştüğün şüphe selinden
Su-i zan ayrılsın, aşk emelinden
Kurtarıp kendini kendi elinden
Yokuşları aşıp artık çık düze
Uzanan bir el/e, gülen bir yüze
Tutuver, hasreti bırakma güz/e
Bak, Mazi oluyor yaşanan her an
Ömür cellatından dilenmez aman
Bir nefes süresi durmuyor zaman
Şule-i şemdir ki şamdanda evkat
Yanarak çıkılır semaya kat kat
Sevilmek rahmettir, sevmek se şefkat
sevilmek rahmettir sevmek se şefkat
Sevilmek rahmettir sevmek se şefkat

Sözlük
Evkat : vakit, vakitler