Sevgi uyur, ruh yaşar Şiiri - Oktay Çekal

Sevgi uyur, ruh yaşar…

Yatıyor uykuya hayat, nefeslerde rüyalar geziyor,
Gölgeler sarıyor geceyi, ayın ışığına yaslanmış,
Zifir siluetleri salmış karanlığa, gecenin kuytu sessizliği,
Destanlar yazar gibi geceye, kayan yıldızlar serenat yapıyor sanki…

İçi boşaltılmış bir hayattı soluk alan, yaşama sunulmuş,
Yaşam takılı kalmış gözlerde ki; ferin çatısı olmuş bulutlu gecelere,
Parlayan bir bakış ardından, hayatın tuttuğu el gibi sımsıkı,
Yüreğindeki akan sevgi nehirlerinde, yıkanmış tüm teni…

Bulutlar sökülüyor gökyüzünden san ki; ay kayboluyor bir anda,
Yıldızlar kınlarına girmiş gibi siyaha boyanır gece daha bir,
Ürperen bir yürek olur sevgi, çığlık atar duyan olmaz,
Karanlığın güneş görmez çölünde, yuvarlanır bir zaman…

Yarasa çığlıkları duyulur, baş aşağı tüneklerinden uçan,
Görünmez ayak izlerinin sesi yankılanır, kenar mahallede,
Zifir gece en ihtişamıyla, çıplak gözleri sarar göstermez hayatı,
Sevgi uyur yürek uyur göz uyur, nefes yaşar yürek yaşar, ruh yaşar…

Oktay ÇEKAL
25.04.2013-02.16