Sevgi Tutsaklığı.. Şiiri - Eyüp Gergin

Sevgi tutsaklığını yaşıyoruz şimdilerde.. Yarınlara bir adım atmadan önce hep bir önceki günümüz aklımıza geliyor. Işıltılı aşklarımızın fısıltılarını duyar oluyoruz. Aslında duyduğumuz fısıltı çığlıkları oluyor. “Keşke”lerimizin mahkumu oluyoruz hep.. Yarın cümlelerinde işte bu yüzden “belki”lerimize yer veriyoruz. Üzmüş ya bizi bir şeyler; kırmış ya bizi birileri.. Onun için daha bugünden yarın gelecek olanlar için birer suç yaratıyoruz; hem de bizde geçmişe dair hiç bir suç teşkil etmemişlerken..

“Olmadı, yapamadım, unutamadım” formatlarıyla sesimizi duyurmakta arıyoruz zaman zaman kayıp aşklarımızı.. “Ben onu çok sevmiştim; ona çok değer vermiştim..” deyişlerimiz artık bizim gerçek avuntularımız olmuş. Dündü lakin yaşananlar.. Ve dün yaşadık diye bugün yaşlarımız var ya gözlerimizde bizi yarındakine umutsuz baktıran..

Kurtulmak çok mu zor şimdi bunlardan; buhranlardan çıkıp gitmek, kaçmak belki, çok mu zor? Neden kendini bıktırır ki insan! Hadi üzülür, sıkılır da neden kendini kendinden uzaklaştırır ki.. Sonuçların değişmesi için başlangıçların zaten değişmiş olması gerekmez miydi? Ama yanılır insan; yanılırız.. Başlangıçlardan önce kanmışızdır zaten yalanlara.. Bakışlara biraz; biraz düşlere.. “Alışkanlık” olmuştur adı sonraki sahnelerde. Ve kırılır insan vakti gelince; eksik kalır kimi de.. Ama yarın gelecek olanın, yarın yaşanacak olanın hiçbir günahı yoktur, tıp ki suçu olmadığı gerçeği gibi..

Hadi şimdi hep beraber bir başlangıç düşleyelim ve yarın gelecek olana daha bugünden sevgi tutsaklığını yaşatmayalım.
Yarına ve getireceklerine sahip çıkmamız dileğiyle..

Biraz 7 Biraz 8 - 2012