Sevgi Tüneği Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Tarihin aynasında taradım saçlarını.
Yakomozlarını ördüm her gecemde.
Rüzgarlarında öptüm,hilal kaşlarını.
Kıskandım sevdanı,gölgemden bile.

Tepelerde açarken renkli güller gibi,
Hasretinde ağladım,bülbüller misali.
Sevgi tüneğinde sabahlayan geceleri,
Kıskandım aydınlğında,düşerken bile.

Kulaklarımda uğuldarken zamanlar,
Gönül kafesimde,gördüğüm rüyalar,
Hayatımın gayesi oldu dik yamaçlar,
Kıskandım rüzgarlarını,aşarken bile.

Kurduğum sofralarda tükettim acını,
Akşam rüzgarında savurdum sancını,
Boğaz dalgalarına dinlettiğin şarkını,
Kıskandım sazlardan,söylerken bile.

Sisler vadisinde seyrettiğim İstanbul.
Kurduğum hayallerimi dinlerken yorul.
Gönül akşamlarında,anılarında kavrul,
Kıskandım bulutlardan bakarken bile.

Hareketli gölgelere saklanırken ışığın,
Sönmeyen ateşsin,gönlümdeki aşığın.
Sevdamın şahidi,rüzgarındır yandığın,
Kıskandım dalgalarını,sahillerden bile.

Umutlarım çiçek açtı,yorgun dallarda,
Mevsimler kaybolurken sabahlarımda.
Sevgini budarken,hasret baharlarında,
Kıskandım seni İstanbul,yaşarken bile.

Telaşlı adımlarımda,geçerken günlerin,
Üzerimde hiç eskimez,sevgi gölgelerin.
Tarihin bahçelerinde kokarken güllerin,
Kıskandım yapraklarını,dallarından bile.