Sevgi Tohumları Şiiri - Hakan Altun

zorlama kendini bırak hayallerimdeki gibi kal
çünkü ben seni o derece öylesine sevmiştim
yer yoktu hayırlara vede sebepsiz gidişlere
ustalık isterdi çalmak gizlice kimsecikler görmeden
ve bunu başaran tek kadınsın üzülerek kutluyorum
herşeyimi çaldın büyük bir ustalıkla
ama ubuttuğun yada çalamadığın bir şey kaldı
yüreğime bıraktığın o derin izler
belkide bunuda çalardın da beceremedin
yada bilerek bıraktın o derin izleri yüreğimde
sevmek kimlere yakışıyor biliyormusun
kuçak kuçağa dudak dudağa sarmaş dolaş olanlara
ve hayatta hep yanı başında olanlara
nekadar çok seviyorum desende uzaksan
değilsen yanı başında sevdiğinin lafta kalıyor ötesi yalan
tıpkı şimdi seviyorum dediğin kelimeler gibi
kurduğun o anlamlı cümleler gibi uzaksan
sevmiyorsundur birkez daha düşün
düşün ki birilerin hayatıyla oynamayasın
düşün ki birilerinin hayallerini yıkmayasın
ve dahası dahası ne olsun işte
yıkık bir evin duvarı kuruyan bir ağaç
kırık kanatlı bir kuş kurumuş bir göl
aklına gelebilecek bütün güzelliklerin tam tersi
sanki hayatı baştan sona doğru yaşamak varken
sondan başa doğru yaşamaya çalışmak gibi
şimdi ise ben kurumaya yüz tutan bir ağacım
sonbaharı yaşıyorum bahara çıkmaya ya kısmet
içimdeki sevgi tohumlarını kök salacağım toprağa
kimbilir birgün bağrına basar diye...