Sevgi Tanrısı ve Bebeğim Şiiri - Turgut ...

Tanrım küçüğüm ufacığım güçsüzüm
Dünyada ben nasıl yaşarım
Üzülme bebeğim dünya güzeli bir meleğin var
Yeşil gözlü sarı saçlı
O seni korur
Sana ninni söyler
Okşar gülümser sever
Güzel sözler söyler
Konuşmayı öğretir sana
Bana dua etmeyi ondan öğrenirsin
Ben Sevgi Tanrı'sıyım
Sen beni göremezsin bebeğim
Dünyada beni gören çok azdır
Dünyaya varınca ona anne de emi
Bende anne dedim
Onu sevdim değer verdim
Okumayı yazmayı öğrendim
Onun eşsiz eserini okudum
İnsanlığı yaşam felsefesini öğrendim
Bilgili insan oldum
İnsanları tanıdım
Kendimi bildim bileli
Akıllı insan olarak anıldım
Yıllarca annemle yaşadım
Sevgi Tanrı'sını aşkı sevgiyi ondan öğrendim
Ona anne demek ne güzelmiş
Anne demek kıymet demekmiş
Benim güneşim oldun
Bana yol gösterdin
Yaşama sevinci oldun
Ne güzelmiş onunla gülmek eğlenmek
Arı sütüyle besledin beni
Anne gönlümün ayı güneşisin
Seni çok seviyorum
Düşümde kır çiçekleri yayılmıştı ovalara
Irmak kenarında iki kadın oturmuş
Baharın sımsıcak yüreğini okşuyordu
Ak sakallı bir dede geldi o an
Elinde bir çıkın vardı
Kızım al şu çıkını, şu delikanlıya ver, dedi
Çıkını aldı ve bana uzattı
'Al oğlum, oralarda sana ekmek vermezler
aç kalırsın sonra'
Çıkını alınca, bir ışık yağdı gökten, bir ışık
O eşsiz ışık az sonra gözlerimden yüreğime uzandı
Oradan pırıl pırıl akan ırmağın yüreğine girdi
Sevgi denizinde yüzüyordum
Sevgi Tanrı'sı geldi yanıma
Elinde kardelenler, çiğdemler vardı
O anda çalap çalap yağmur yağdı
Gök yerinden oynamış, geliyordu üstümüze
O sırada çıkını açtım, bir dilim ekmek kopardım
Ne güzel ekmekti Rabbim
Anne annnee canım ciğerim anneeeeee
Seni çok seviyorum