Sevgiyi Solumak Şiiri - Hamiyet Yalazan

Bir güneş doğdu içime ta derinlerde
Sıcak sevgini yansıtıyordu tüm benliğime..
Tebessüm ediyordu her an
Samimi atmosfer oluşturuyordu.

Bazen susuyorduk beraber
Sadece sıcaklığımız var oluyordu.
Dil lal kalıyor, gözler ama oluyor
Ama kalplerimiz sevgiyi soluyordu.

Uzak değil velevki yakında değildik.
Mesafeler hiç birşey ifade etmiyordu.
Zira biz yüreğimizi konuşturuyorduk.
Zira kalplerimiz sevgimizi soluyordu.

Gecelerin en siyahı bize aydınlıktı.
İksirini içmeye başladığımız bir parıltı.
Ve ay'ı yıldızlarla raks ettiriyorduk.
Biz mehtapla birlikte onları izliyorduk.