Sevgi Sessizlikte Midir?

Bu “sessizlikte midir? ” neden ayrıdır anlayamam, Hemen altı kırmızı çizgi oluyor “midir” diye bir sözcük tek başına anlamsız gelir bana.

Kimileri sevgi sessizliktedir der.

Heykel misin, duvar mısın, taş mısın? Sen susarsan ben susarsam kim konuşacak! Kim ne anlatacak, kim anlayacak? Böyle sağır öyle dilsiz ben sevdiğimi söylemek, sevildiğimi duymak isterim. Sözsüz şarkılar gibi sessiz duramam sana güftelerim gibi seslenmek isterim.

Adem ve Havva da susmadılar, sonsuz bir macera yaşadılar, onların ki bir mücadeleydi ve gerçek aşkın büyük eseriydiler, bu günlere kadar gelebildiler. Hepimiz aşkı onların aşklarına borçluyuz.

Uzun yada sessizlikler yorucudur, yoğun duygularla beklemek ve ümit etmek de…

Susmak! bazen susmak… Sessizlik kendini anlatır ancak, insan sevdiğini söylemeli, sevildiğini duymalı, en azından sessizliğe bir fırsat vermeli. Sessizlik ciddiliktir, acı verir bazen, bazen cilvedir ağırbaşlılıktır, ceza vermek, gizlenmek ve gizlemektir.

Kimi der ki bağırarak sevilmez!

Ben yüreğinde ki sesi duymak, yüreğimde ki sesi haykırmak suskunluk zincirlerini kırmak isterim içimdeki fırtınayı bir rüzgarın kıyısında bırakamam.

Sessizliğine oltamı atıyorum.

Bir cevap ver sessizliğine
Bir cevap ver yalnızlığıma
Bir cevap ver duygularıma
Bir cevap ver kırılganlığıma
Bir cevap ver sabırsızlığıma
Bir cevap ver bekleyişlerime

Bir cevap yaz bağırmasan da olur fısıltıyla kalbimin çarpıntısında bırak kalbin erisin sıcaklığımda.

Ayşe Birgül Yılmaz

24 Kasım 2011