Bu şehre tutuklu kalacağımı sanıyorsun sen;
Senin için,
Seni sevmek için..
Şehri iki tarafa ayırdın sen,
Uçsuz-bucaksız kenarlarına;
Bıraktın beni ışıksız-yolsuz sevdalarına..
Çok paha biçmedim;
Çok da içerlemedim ben buna..
Düşündüm;
Düşünmedim değil seni!
Düşler ürettim;
Düşlerimle hükmettim sevgiyi..
Sonra şehir yutacak oldu beni;
İzin vermedim,
İzin vermedim karanlığa;
İzin verseydim eğer
İzinden vazgeçemezdim sonra..
Mahkum da kalmadım sevdalara;
Mahkumlara sevdayı anlattım ama..
Şehir anlattı;
Dinledim ben hep tek,
Taa ki bugün günleri sayana dek..
Anladım,
Anlamlar çoğalttım senin için.
Anlamı yokmuş dediler;
Anlamsız yere yaşanmaz ki dedim..
Ve bugün ilk defa
Şehrin o senin bildiğin en uzak tarafından
Sana olan en yakın yanına anlattım dağıtmadan
Bu kez ben anlattım
Şehir dinledi aldatmadan..
Kayıt Tarihi : 27.12.2013 16:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!