Sevgi Sarayının Bahçesi

Yorgun mu omuzlarım
Hayat yükünü taşımaktan, yıllardır?

Yorgundu omuzlarım
Yıllardır taşımaktan hayat yükünü…

Ağırlığı altında ezilirken
Yaşanan kaybetmişliklerin
Bir yürek uzattı elini bana çiçeklerin arasından
Sevgi sarayının bahçesinde…
Omuzlarımdaki nasırları iyileştirdi önce
Narin elleriyle
Sonra yüreğimin pasını sildi
Ve kalbimin rengini çıkardı gün yüzüne
Benliğimi yitirdim derken bana beni gösterdi
Var oluş amacımı hatırlattı…

Bahardan yaza dönerken mevsimler takvimlerde
Kıştan yaza çıkardı beni
O güzel gözleriyle…
Güzeller güzeli bebeğim
Bana sevginin gerçekliğini öğretti,
Düş kurmayı güzel günlere…

Titreyen kalbimin derinliklerinde
Bir mavi güvercinin berraklığında
Usulca uyuyan bir güzel var şimdi
Sımsıkı sarılmışız birbirimize
Hiç bırakmamacasına ömür yettiğince…

Şimdi gökyüzünde bir yıldız var gözlerimde
Sadece benim gördüğüm ve yerini yalnızca benim bildiğim
O benim sevgilimin yıldızı
Oradan görüyorum sevdiğimi yanında olamadığım zamanlarda
Ve hissediyorum her zaman varlığını
Gözlerimi kırptığım anda
Yüreklerimizin sevgi ummanında…

Sağol sevgili sana binlerce teşekkür
Uzattın bana çiçeklerin arasından yüreğini
Sevgi sarayının bahçesinde
Şimdi yanımdasın sen ve ölüm meleği çalana kadar kapımızı
Hep kalbimde olacaksın
Güzeller güzeli sevdiğim
Dünyanın en güzeli; bebeğim benim…

Osman Murat Köktaş (g.m.) 09.10.2005 22:10