Sevgi saplanmaya görsün yüreğe

Sevgi saplanmaya görsün yüreğe…

Yüreğim rafa kaldırılmış, bir sevgi yumağı gibi,
Anlamadın gözlerimdeki; senli bakışlarımı…
Bir şans bile vermeden, soldurdun duygularımı,
Ölü bir beden giydim tenime, ruhumda hükümlüyüm.

Saldım geçmişimden, kalan her anıyı…
Gözlerimden sildim, mahzun bakışlarını.
Suskunluğun demlenmiş, yalnızlığındayım.
Bir derviş misali, han senin yol benim şimdi…

Yıldızlara el salladım bu gece, sokakları dolaşırken.
Karanlığın bakışı dalgındı, geceye kızıl ateş oldum.
Gölgeler tarifsiz, gölgeler kimsesiz sahipsizlerdi.
Anladım ki; zaman bir kısır döngü, hayatı çiziyordu.

Aşklar;
Leyla ile mecnun
Aşklar;
Kerem ile Aslı
Aşklar;
Ferhat ile Şirinlerin ruhunda kalmış.

Aşk şimdilerde yüreklerden çıkmış, çıkarın nefesi olmuş.
Sevginin tanımı duygudan yoksun, mantığı anlatıyormuş.
O eski sevgiler unutulmuş.
Ama yine de,
Sevgi yaman bir ok saplanmaya görsün yüreğe…

Oktay ÇEKAL
23.11.2014-18.07