Doğduk, ağladık...
Yürümeyi öğrendik,
Koşmaya kalktık,
Düştük, ağladık...
Biraz dah büyüdük,
Kavga ettik arkadaşımızla,
Hep isteriz biz Yüce Mevla'dan,
Ev, araba, kariyer, para...
Hangisi gelecek bizimle?
Hepsi bu yalan dünyadan göçerken,
Demeyecek mi, 'hadi sana güle güle'?
Öyleyse neden?
Hayatla kavgamız bizim.
Bizi de alsın,
Rahat bir köşeye koysun diye,
Mücadelemiz.
Hayatın bir köşesinde,
Sürünmeye devam etmemek için,
Everest'in zirvesine çıkarmıştım aşkımızı.
Bir çelme takıp aşkın sol ayağına,
Düşürdün acımadan.
Şimdi aşkımız, deniz seviyesinde,
Bir ağır yaralı.
Seni bekliyor sarman için yaralarını.
'gitmek' en acımasızı fiillerin.
'geride kalan' ise,
En acınası özne.
Gittin, bir ben kaldım geride,
Hayallerimle.
Bak ben nasıl da kabullendim,
Düşündüm uzun uzun,
Nesin sen, kimsin?
Sonunda buldum:
Yaşamsın sen.
Ekmek lazım yaşamak için,
Ekmek içinse sen!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!