Sevgi Pınarım Şiiri - Mümin Düzgün

Gülüşünde güller açar;
Günlerin bağrında.
Gülüşün cennetin adı olur.
Bakışın merhamet ülkesi…
Yağmur yüklü bulut sağanağında,
Sevgi tufanıdır taşıdığın yüreğinde

Hüzün yumağı saatlerde sığındığım liman,
Hasretinde,ufuk ötesi iklimlerde
Hayallerimi yüzdürdüğüm
Yürek sızım…
Sevgi barınağım…
Annem…

Sende açmış,
Muhabbet ikliminin
Hiç solmayan gülleri.
Serin seherlerin koynunda,
Yanaklarındaki çiğ taneleri
Sıcacık yatağında yatan
Goncaların içindir,bilirim.
Dua dua semaya uzanan kollar,
Ülkemin aydınlık şafakları içindir,
Ellerindeki nasır,
Alın terinin izidir.
Gözlerindeki buğu,
Baharlara gebe kış sancısında
Umudun muştusudur.

Kızıl yaz akşamlarının
Yorgunluğunda,
Sendin yürek serinliğim
Gönül pınarımda.
Kar beyazı kış sabahlarının soğuğunda
Sıcaklığındı yine içimi ısıtan

Şimdi gurbetin tenha
Ve uzak diyarlarında
Avunur dururum hep,
Çocukluğumdan kalma
Kulağımda çınlayıp duran,
Adımın yankılandığı sesinle.
Ses veririm annem diye!
Yavrum diyen sesine!

Mümin Düzgün

04/05/2011