Sevgi Olunca Şiiri - Ramazan Özütürk

Bir aşık meydana çıksa söz etse
Dinlenir mecliste, hor görmeyince
Engine sığmasa, yükseğe çıksa
Erir kar misali, rüzgar vurunca

Su akmayan yere 'dere' denir mi
Sevgiye susamış kalem yenir mi
Doğmamış çocuğa don biçilir mi
Hayattan oksijen solumayınca..

Renk bilmeyen, her boyaya banar mı
Bülbülüm, dikenli güle konar mı
Ateş olmayınca gönül yanar mı
Gerçek değerinden, kul azmayınca

Renk tanımaz, diyor 'Ala' turuncu
Sıdk ile bağlanmak, şairin suçu
Pazuyu mizanda tartar fırıncı
Ekmek pişer mi, maya gelmeyince..

Boşlukta dolanır gezegen dünya
Fırat gibi aksan, dolmazki derya
Asırlık ağaçtan olur mu meyva
Hoşgörüyle dosta sır vermeyince..

Hakikat sırrı 'Çile' de yazılı
Okumayan bilmez Necip Fazıl'ı
Her mısrası mana, sevgi süzülü
Ateş sarmaz içten okumayınca..

Toprağı bol olsun, Hak etsin rahmet
Vatandan uzak şair Nazım Hikmet
Dün yerenler, bugün sever, ne hikmet
Ölmez eserleri yurttaş sevince...

Aşk meclisinde mey dağıtır sâki
Yaşlandıkça, düz yol görünür seki
Dışlama kalemi, dostundur belki
Yol gösteren az olur sevmeyince...

Konuşur kuşlarla Yunus'un dili
Cansızı yürüten Bektaşi Veli
Allah vermeyince olur mu seli
Her kul coşar Yaradan'ı bilince..

Özümü sorarsan: Dosttur Özütürk
Vatanım Türkiye, yolum Atatürk
Sözüm sadık, özüm sadık yalan mülk
Meclise gelinir öz bir olunca........