Sevgi Nereli Şiiri - Tuna Kanaş

Vardığım sonrasızlık,içimdeki sonsuzluk arzusunu dizginliyor...
Öncenin öncesinde ve sonranın sonrasında yaşamak gerekiyordu oysa;sonsuzluk değilse bile an'ın en derin çatlağında yaşamış olacaktık.
Ama biz ya hep erken öldük ya da geç yaşadık. Ne bir milyon öncesinin ateşine dokunabildik,ne bir milyon yıl sonranın son nefesini içimize çekebildik. Çünkü biz hep varolanla yetinir varolanı tüketir,varolanı varlık olmaktan çıkardıktan sonra kendi etimizle beslenmeyi alışık hâline getirdik. Bütün çağların en büyük günahkârı ve suçlusu olmayı kendi aklımızla seçtik ama işlediğimiz günah ve suçların önüne geçme isteği uyansa da içimizde,o erdemi gösteremedik. Çünkü bu bir korku döngüsü. Tek farkı şu ki kendimizi yeniden yaratmayı beceremedik. Biz sadece döngünün kendini tüketen halkasında çakılıp kaldık. Ne sonraya ne önceye ne de an'ın sonsuzluğuna giden halkanın en derin çatlağına ait olabildik. Biz sadece bir gölgeyiz. Kendi gölgesiyle kavga eden bir başka gölge...