Sevgi Ne Söylesene Şiiri - İlker Topal

Bilincimde çağırdığım kör noktam
En ağır sözleri affetmek de ne demek
Acılarımı göğüslemekse mazoşizme el salla
Anladım yürek de nesi safsata mı
Anlamlar yüklemekle eş değer mi
Bağlılık var mı diye sormam sana da
Soyutlukla ilgin yok sen metasın
Maneviyata yakışmaz metaforik sancım
Niteliksel birleşmeye namusait varlıksı
Yücelttim bir aralar da karmaşaya kapıldım
Başkalaştın artık "sev"in anlamın bende yitik
Yolunda bir aracı oldurdun
Bakışında yakaladım da tutsaklaştım
Geçmişte düş-kündüm
Senin için bu varlığa bürünmek pek tabi Düşkünlük
Ruhunun tırnakları ile hayal etmek te takıntı
Ağlarken boğazımda hissettiğim düğümdü
Algoritma yolun açık intikamdan fazlası değil
Suçunu gözyaşları ile gizlemiş
Bir ara duymuştum
Seninki sevmek mi neyse
Böylece sevinmek isteğiymiş öğrettin
Tebrikler sana bir borç ödedim
Boşlukları dolduramadığım savaşım
Bugün üstüne ölü toprağı saçtım
Nokta koyduk kalemi de kırdık
Elveda düşünen beyin...