Asıl uykuda olup uyanık olduğunu sanana yanarım
Karanlıkta boğulurken gafleti yutup, güneşi anana yanarım
Uzansa evreni kucaklayacakmış edasınsa iken kollarının boyuna bakmayana yanarım
Ön yargıyı üstünlük bilen gönlü sargıda insana yanarım
Gönlü kör iken gözüne kanana yanarım
Her ruh yarasına deva bir 'sevgi' merhemini tanırım.
Masum,saf,güçlü..
Güneş günleri aydınlatmazsa ruhunda, sevgiyle gülümse yeni güne
Ve söyle; İnsanlık için, gönlümdeki kötülüğü biçin, sevgi pınarından avuç avuç için, önyargılarımdan soyundum da geldim, insanı insan diye sevdim.
Ben geldim! ..
Kayıt Tarihi : 11.11.2013 12:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!