Sevgi'li Ağıt Şiiri - Merve Ceylan

Güncesine suskun şimdi dillerimiz,
Sen öylesine uçsuzundasındasın ufkun,
Ben, böylesine uçkurundayım şuurun.
Bize tamamlanamadan sövüyor her bir fünun.
Sonra, söz gelimi yakarışla başlıyor sorun.

Sen, martısın, uçarsın.
Üstünde durduğun yeri barışla karşılarsın.
Ben, kartalken uçarım,
Üstüne yaklaştığım yeri korkuya boğarım.
Biz, uçan bir memeliden farksız,
Üstüste gezenirken tenhada, birbirmizden korkarız.
Karşılaşırken boğarız.
Bizlikten düşmanlığa atılan ilk adımla,
En müthiş oyunculuklarımızı sereriz ortalığa.

Sen sevgili, rahmimden akıp giden ıslaklığın,
Zerresine layık olamazken,
Ben farkındalığın yokluğuna alışmaya başladım.
Sen, bel altı notaların eşliğinde dans ederken,
Ben, tahrik duyularımı senfoniye sığdırdım.
Kürtajına eşlik eden doktorun,
Göz yaşlarına timsahla saldırdım.
Yıldızsız gecenin aydınlığınla yüzleşirken ben,
Sen aşkımızın yağlarını aldırdın.

Sevgi'li ağıt;
Yüzleşmeye çelişirken bedenlerimiz,
Yalan mıydı tüm sevişmelerimiz?

Sevgili;
Başbaşayken ellerimiz,
Tutunmaya uzak mıydı meylimiz?

Sevgi;
Varlığından meçhulken zihnimiz,
Sızar mıydı köşelerde sarhoş içimiz?

Sev;
Başlarken küfürlerimiz,
Başımız üzerinde cilveleşiyor emriniz.

3bir10 | 23:10
Mercey.