Sevgi(li) Şiiri - Buğra Yıldırım 2

bizim adımıza endişelenme;
kimi gelir, kimi gider
belli değildir serüvenler
nasıldır, ne zamandır bilinmez
sonsuz ve eforsuzdur, itilmez
toprak yarıklarında dolaşan karıncalar ezilmez
belki orda bulursun,
belki minik bir odada,
belki de yarıklarda filizlenen bir bitkide
veyahut büyüyüşünü izlemekte,
belki hatıralarda yakalarsın
belki de hastane odalarında
market reyonlarında ararsın;
kaybolmuş kendini bulursun
ocakta duran yemeğin
kokusuna düşersin belki,
küçücük mutfağın bir köşesinde
sarhoş olursun buharların içinde
belki bir kış günü;
yağmur çiselerken kirpiklerine,
yanından geçen yabancıda bulursun
belki o an dinlediğin müzikte,
belki başkalarıyla oturduğun masada
yaptığın şakaların içinde,
belki de eve dönüşünde
sanki uzun süredir yokmuşsun gibi gelir
bazı günler, yılları çevreleyebilir
aylar ise yılları dize getirebilir
bir yıl, birine on yıl gibi gelir
diğeri fark etmez, unutuverir
kim bilir, içten gelir
herkeste farklı bilinir;
sabah uyanmanın verdiği özgürlük hissinde
dolup taşar bazıları,
bazıları ise gecelerin sükunetinde bulur,
bazen tazıların esiri olur yaşadığın hayat,
bazen ise esaretle doludur baktığın tavan
ruh'unun cesaretidir, orada durduğun her an;
endişelenmene gerek yok;
ihtiyacın olan her şey, etrafında
her anında, her gününde
yel gibidir perdeler içinde,
bulutlar üfürür üzerinde,
bazen mutluluktan uçarken,
bazen ise yataktan çıkamazken;
gelir durur, ürkütür bir şekilde
düşler durgunlaşır, endişeler buharlaşır
hislerin varlığı unutulur
geldiğinde yüreği tutuşur
eli ayağı birbirine girdiğinde
anlar insan, sevgi onla buluşmuştur
kim olduğunu unutmuştur,
belki de kendisini
bir başkasında bulmuştur