Sevgi Korkağı Şiiri - Muhtar Gazi Topal

SEVGİ KORKAĞI

Sevgim çocukluğumda öldü
Tenha yerler aradı gömülürken
Kızmasınlar dövmesinler diye
Gizlendi gizli gizli ağlayamadı
Korkmuştu gözleri
Yasaktı ağlamak
Yüzü gergin yüzü korku dolu
Hele gülmek hepten yasaktı
İçinden ağladı gizlice
Moraran tenine
Büyüdüm dedi aklınca
Boyu büyüdükçe
Ama o hala çocuktu
İçi korku dolu büyümüş cüce
Bakarken boyuna korktu
Severim diye
Severken korktu aşktan
Yan yana geldi sevemedi
Can cana değdi
Seviyorum diyemedi
Korktu aşık almaktan
Araya iki fidan dikti
Belki aşk kokar diye
Niyeti onlardan başlamaktı
Ama bakamadı korktu yine
Korktu bakarken severim diye
Mahcup oldu bahçıvana
Bahçıvan kızgın
Bahçıvan öfkeli
Çekip gitti ardına bakmadan
Fidanlar öksüz bir yanları yok
Öbür yanları korkak
Pısırık sinmiş köşeye
Korkarak kalktı ayağa
Yürüdü bahçıvana doğru
İlk defa gülümsedi
İlk defa içinde sevgi belirdi
Dön dedi fidanlarımıza dön
Ama bahçıvan katı
Bahçıvan inatçı
Dönmem dedi asla dönmem
Fidanlar yaralı fidanlar öksüz
Onları dikenler
Biri sevgi korkağı
Biri inatçı
Doğa acımasız
Bulut kapkara
Almış güneşi avuçlarına
Ben gürlerken
Sen batacaksın dedi güneşe
Sevgi korkağı korkudan
Tuttu bahçıvanın kolundan
Getirdi fidanlarına
Siyah bulut korkusu
Güneşin korkunç ve yakıcı
Bakışları altında
Bir yandan fidanları yaşatmak
Bir yandan birbirlerine
Isınmaktı tüm gayesi
Ama ne fayda
Gazaptan kurtulamadılar
Ortada bırakıldılar
Güneş bulutun sözüne kandı yine
Fidanlar büyüyene kadar
Bahçıvan fidanları da
Alarak yanına hep bağırdı
Hep suçladı
Suçlusun korkaksın diye
Sevgi korkağını
Sevgi korkağı gösteremedi
Dopdolu olan taşan sevgisini
Sevgi korkağı yalnız
Sevgisi yine korkarak
Gizlendi köşesine
Karartı artık ruhunu
Hiçe sayarak bedenini
Sustu sustu sustu hep sustu
Kendisiyle konuşmamak
Pahasına olsa da
Susacak onu anlayacak
Toprağına kavuşana kadar………

24/02/2010
Muhtar Gazi TOPAL
MALATYA