Sen giderken
Yüreğimde bir şeylerin ezilip yittiğini hissettim
Koku, çaresizlik
O yerde birbirine kenetlendi
Duydum
Can çekişen bir sevginin feryatlarını kulaklarımda
İçimde hasretin büyüdü
Büyüdü içimde korkunç acılar
Sarılıpta satırlarına öptüm
Bitmeyen sevdam bitmeyen şiirim
Sen umulmaksızın bir günün içinden
Biz birbirimizi bulduğumuzda
Kurumuş çatlamıştı topraklarımız
Sanki bir daha hiç bir tohumu
Yeşertemiyecek kadar kısırlaşmıştk
Hatırlıyorum
Onca uzun yollardan belimiz bükülerek
Sen bu şehri hiç görmemişsindir
Böyle acıları hiç çekmemişsindir
Böyle karaları hiç bilmemişsindir
Bir şehir ki
Geceleri yıldızlar parlamaz gökyüzünde
Yanan sokak lambaları kendine yeter
Hani bazı sözler vardır beynimizde
Acılara öfkelere karşı
Panzehir diye sakladığımız
Hani gün ışığını süzgecinden geçiripte
Dili olmayan umutlar vardır yüreğimizde
Bir boşluğa düştüğümüzde
En kuytu köşelerinde gezindim
Çocukluğumu anlattım
Bilmediğim insanlara
Bir değil, birkaç el bir kuyu açmaya çalışıyordu
Gömülecek ne kalmıştı?
Bedeni var mıydı sevginin?
Gün sıkışıp kalır bir duygunun dar boğazında
Ne bir adım ileri ne geri
Ne gidişi vardır zamanın ne de dönüşü
Elini uzattığın anda tutamadıysan
Bir daha o an hayatına girer mi bilinmez
Sıkışıp kalırsın
Sen olmamalısın artık
Baktığım yerlerde
Aynalara da söylemeliyim artık
Kendimi sen gibi görmemeliyim
Biz ayrıldık
Bir büyük sevdadan hatırasın bana bebeğim
Minicik ellerin
Tatlı sözlerinle
Canımsın, canımdan can kattığımsın
Özlemini duyup ta o derin gözlerin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!