Sevgi Hemşire Şiiri - Samettin Şenkaya

Sevgi Hemşire

Acıya kedere çoktan boğuldu
Kendine bakamaz “Sevgi Hemşire”
Eşiyle birlikte işten kovuldu
Girdaptan çıkamaz “Sevgi Hemşire”.

Tarifsiz acılar geldi yerleşti
Acı çektirmede hepsi birleşti
Küçücük acılar onda devleşti
Hüzünü atamaz “Sevgi Hemşire”.

Dostlarım terk etti diye yakındı
Sevgisiz kalmaya sebep bakındı
Bulamadı içe birden kapandı
Sevgisiz yapamaz “Sevgi Hemşire”.

Lojmanı boşaltma emri verildi
On beş gün dolmadan çık git denildi
Kurumdan telefon fazla edildi
Lojmanda kalamaz “Sevgi Hemşire”.

Günden güne artar katlanır acı
Arayıp dursada bulmaz ilacı
Yaşamak istemez dünya çok acı
Hayatı tutamaz “Sevgi Hemşire”.

Dünyası kararır bir yıl içinde
Depresyona girer ağır biçimde
Son verir hayata bir yaz gününde
Dünyada yaşamaz “Sevgi Hemşire”.

Samettin ŞENKAYA
(Kul Sami)