Aldığı haberle beyninden vurulmuşa dönmüştü
Midesine bir bıçak saplanmıştı.
Tüm gece uyutmadı bu ağrı,
Ve acilde buldu kendini.
Bir iğne, birkaç ilaçla gönderdi doktor.
Ağrısı hafiflemişti,
Ama bu sefer de yüreği sıkışıyordu.
“Neden” diyordu. Neden!
Sevdiği adam “Nişanlandım” demişti.
Gözlerinin içine bakarak…
O an bir el sıkmıştı yüreğini,
Gözleri dolmuş ama ağlayamamıştı.
Bir süredir uzaktı zaten sevdiği ondan,
Ne zaman ki duygularını açıklamış,
Sevdiğini belli etmişti,
Uzaklaşmıştı sevdiği.
O zamana dek ne güzeldi sohbetleri.
Ama yapamamıştı işte,
Saklayamamıştı duygularını.
Haykırmak istemişti sevgisini.
Bilemezdi ki böyle olacağını,
Anlayamamıştı bile neden kaçtığını.
O değil miydi sevgi dolu gözlerle,
Derin derin bakan…
Bir gün konuşmasalar,
“Özledim, neredesin” diye hesap soran.
Sesini duyabilmek için gün boyu arayan,
Ulaşamayınca küsen…
Sevdiği kadar sevildiğini düşünmüştü.
Yüreği adamın sevgisiyle dolmuştu.
Haykırmak istemişti sevgisini…
Bir gece dayanamayıp sormuştu.
Neden böyle yaptığını?
“Benim için çok değerlisin” diye başlamıştı adam söze.
Anlamıştı o zaman,
Üzecek sözler duyacağını.
Elinde olmadan omuzları düşmüş,
Gözleri buğulanmış
Ve beklemeye başlamıştı sevdiğinin ağzından çıkacak sözleri.
Her söz hançer gibi saplanıyordu yüreğine.
Kulakları uğulduyor,
Duyamıyordu bir süre sonra…
Kafasını kaldırdı ve “Bitti mi? ” diye sordu.
“Evet” dedi sevdiği…
Evet, bitmişti,
Sevgiyle yaşandığına inandığı,
O güzel günler, geceler de bitmişti.
Gururu izin vermedi yıkıldığını belli etmeye.
Tek söz etmeden,
Hesap sormadan ayrıldı…
Adamın,
“Dostum olarak kal, benden gitme” dediğini duymadı bile.
Dostlarının sözleri, tavsiyeleri de yetmedi,
Acısını dindirmeye bir süre.
Zamanla kabuk bağladı yarası.
Ne olursa olsun sevdim ben bu adamı, diyerek,
Küçük sohbetlerle başladı dostluğa.
Bu sefer dinlemeyecekti yüreğinin sesini,
Kararlıydı…
Hala etkileniyor ama belli etmiyordu,
Ya da öyle sanıyordu…
Ta ki adam “Nişanlandım” diyene dek.
Tüm gün kendiyle savaşmış, hesaplaşmıştı.
Öfkesi adamdan çok kendineydi.
Yanılmıştı hem de çok.
Hak etmeyen birini almıştı yüreğine.
Aynı derede iki kez yıkanılmayacağını bile bile,
Nasıl yapmıştı bu hatayı…
Ve bu savaştan midesi yenik,
Yara alarak çıkmıştı…
Asla, dedi. Bir daha asla…
Kendine ve onu sevenlere bir daha bu acıyı çektirmeyecekti
14.03.2010
Belgin YazarKayıt Tarihi : 14.3.2010 18:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!