Sevgi Gülleri Şiiri - Suat Çiçek

Nasıl susuz bırakırım sevgi güllerimi?
Bir ben bilirim saksı olduğum günlerde güneşe doğru nasıl boyun büktüğümü
O zamanlar güneş kuzey doğudan doğardı
Yakmazdı güneşin sıcaklığı ağustos aylarında
Üşütmezdi kış aylarının dondurucu soğukları
İklim kuralları tersine işlerdi o zamanları
Çünkü kuzeydoğuda açan güllerim vardı...
Ak güller demet demet, kırmızı güller deste deste…

Sevgi ikliminden gül bahçemi besleyen yağmurlarım, ırmaklarım, nehirlerim vardı,
Umutlarla sular, şiirlerle büyütür, şarkılarla süslerdim sevgi güllerimi…
Kırmızı güller açardı, bazı güller ise ay gibi beyazdı, kıyamazdım onlara…
Hepsi pırıl pırıl parıldardı kuzeydoğudan,
Kıskanırdı gece ışıkları, ay ışıkları o güllerimi…
Sokaklarım, caddelerim gülle dolardı,
Gül zenginiydim...

Yabanilerden korumak için gül bahçeme korkuluklar dikerdim dört bir yandan,
Gül bahçemi koruyan gözetleme kulelerim, gözetleme bekçilerim vardı,
Gül bahçeme toz kondurmazlardı...
Arada bir ortaya çıkan yabani otları anında yolan bahçıvanlarım vardı,
Umut yüklü bulutlarım vardı,
Şimşekler çakardı gözlerimden;
Sokaklarım ve caddelerim ışıldardı sağanak öncesi,
Ardından yağmur olur güllerim için yağardım usul usul incitmeksizin…

Yapay varlıklara henüz aşina değildim,
Tatmamıştım tatlılar arasında acıyı,
Bilmezdim henüz varlık içerisinde yokluk çekmenin ne demek olduğunu
Şimdiki gibi…
Akrep ve yelkovan kıskacında yoklukta varlığı yaşamanın zevkini tadardım
O zamanları…
Çünkü; aktifimde sen, öz sermayemde sevgi gülleri, borçlar kısmında ise hayatım vardı…
Henüz sermayeden zarar etmemiştim…

Solmasın diye o sevgi güllerim…
Dualar, umutlar ektim zamanın göbeğine…
Yaşamak o güllerin yaşamasına denk düşercesine…
İflas ertelemesine girdim ömrüm boyunca…
Gül sevdası, sevgi gülleri uğruna…

Nasıl kıyarım gül sevdası tutkuma,
Umutlarla suladığım, şiirlerle büyüttüğüm, şarkılarla süslediğim sevgi güllerime …