Sevgi gerçeği... Şiiri - Tuncay Aytaç

Balkan havası gibi değişkendi bakışların.
Bazen ferahlar bazen de hüzün dolardım.
Ama her halin kabulümdü, her halini severdim.
Yine ferahlatsın bakışların, yine aşk dolu sözler düşüreyim gül bahçene.
Can Feda bakışlarına, o yaban güllerinin kokusunu hissettiğim lehçene.

Göç yollarının gurbet kokan ay yüzlü aşk gerçeği.
Ey mavi gözlü sarışın göçmen kızı.
Güzelliğin ki; dünyaya bedel.
Bakanda bırakıyor sızı.
Selvi boyun uzayıp gidecek gibi sonsuza.
Edaların işve ve nazın, kardelen ulaşılmazlığınadır niyazım.
Kimseye söyleyemediğim yürek sızım.

Mavi denizler gözlerin olmuş yüzünde, yakıyor içimi kaçamak bakışların.
Denizler içinde ateşin kor mu, seni sevmek bu kadar zor mu.
Güneşin sarışınlığında saçların dökülmüş omuzlarına.
Rüzgârlar tarıyor şaçlarını.
Biliyorum ki, Tunca meriç ardanın vuslatı gibi değil kavuşmalar.
Çoğu kez ayrılıktır sonu.
Meğer ben, ne kadar büyük sevmişim seni.

Böylemi yaşanır tüm aşklar
Ulaşamamak mı kader.
Acı bir tebessüm yüzümdeki ya!
Ulaşımazı aşık böyle mi sever.
Bir teselli sundum kendime!
Değerini doğada sınadım.
Bazen yağmurlara koydum hasreti
Bulut olup ağladım.
Bazen rüzgâr oldum,dokundum tenine.
Bazen yaktım bedenimi, gün ışığı olup.
Bazen sel olup aktım sevgi deryasına.
Hep hayaliydi sevmeler,
Sen sebeptin sevgi gerçekti.
Seni, ben diye içime koyup sevmekti.