Çocukluğumu hatırladım
Dün gece birdenbire,
Nereden nasıl
Aklıma geliverdi,
Hani pamukların içersine
Fasulye tanesi koyardık
Kimimiz mercimek,
Sonra sulardık sevgiyle
Güneşe koyardık
Ve büyük bir heyecanla
Beklerdik filizlenmesini.
Çünkü büyüklerimiz,
Öğretmenlerimiz
Böyle olacağını öğretmişlerdi.
Her sabah uyandığımızda
İlk işimiz bakmak olurdu,
Büyük bir heyecanla
Tabağımıza, çanağımıza.
Derken bir sabah
Uyandığımızda,
Filizlendiğini görürdük
Tohumlarımızın, sonra..
Beklerdik gün be gün,
Sevgiyle büyütürdük
Filizlerimizi.
Şimdi de yüreğimin
Kuytularında kalmış
Bir sevgi tohumu,
Filizlendi birdenbire,
Kuytularından başını
Güneşe çevirdi,
Ben daha ölmedim
Burada yaşıyorum dedi.
Tıpkı çocukluğundaki gibi
Sevgiyle büyüt beni.
O ses, o heyecan
Çocukluğuma aldı beni,
Artık yüreğimde yeniden
Yaşatıyorum ben seni…
26.01.2009
Kayıt Tarihi : 9.2.2009 23:07:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!