Sevgi fakiriyiz biz. Hep tek taraflı; yürek yangınlarımız. Sinsice yakar bizi aşk ateşi. Yüzümüz güler ama içimizde volkanlar patlar her an. Gözlerimiz ışık saçmaz, hep ışık arar. Biz aynadan hep başka yüzlere bakarız.
Korunaksızdır kalplerimiz. Ne zaman yüzümüze biri gülse, bütün kapılarımız ardına kadar açıktır. Çünkü kapısı yok kalbimizin. Bacası tütmez, ocağı pişmez yüreklerimizin.
Biz hep kendimizle yaşarız sevişmelerimizi. Dedim ya sevgi fakiriyiz. Dilenemeyecek kadar asil, koparıp alamayacak kadar aciz.
Yıldızlara hep uzaktan bakarız. El uzatmaya cesaretimiz olmaz.
Aşkın kırıntılarıyla işimiz olmaz ve yüreklerimiz hiçbir zaman; ardımızda kırıntı bırakacak kadar aşka doymaz.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta