Sevgi Emeklemekti Şiiri - Selim Akgün

Sahi sevgi neydi?
Emek miydi,
Emeklemek mi?

Her sevgi,büyümeden önce emeklemedi mi?
Sahi,emeklemek de emek değil miydi?
Bilirdim ki,Onun yüreği de emekçiydi;
Ben emek bildim sevişini,
O, vermedi ekmeğimi,aç bıraktı yüreğimi...

Ben emek bildim sevgiyi,
Filmlerdeki gibi...
Ona adamıştım tüm emeklemelerimi;
Kanadı dizlerim,
Kesti can parçalarım ellerimi...
Kana buladı,
Cana buladı emeklerimi...

Ben,hiç koşamadım başkaları gibi,
Hep,koşmadan önce emeklemek gerekti.
Tıpkı eski püskü filmler gibi;
Ben ilerledim,
O, sardı,sardırdı; başa döndürdü hep beni...

Velhasıl hiç izleyemedim ben şu mutlu sonlu filmleri,
Türkan abla ne demişti?
Sevgi emekti...
Koşamasa da şimdi bu sevgi,
Aç karnına emekledi,
Emek verdi.
Zaten keder,emekçinin kaderi değil miydi...