Sevgi Dili Duvarsız Şiiri - Sinan Bayram

Sevgi dili duvarsız
Gökyüzü fanusun da özlem

Kapalı sandığın içi açık olur mu
Zincirsiz olan der dünyanın çivisi çıkmış

Siyah kendini okumayı sevmez
Beyaz eli açıktır gönlü pek

Bir göz var şuleli
Aşk gönülü cilalamaktır

Kalbine güzellik değmeyen
hangi gerçek sureti görebilir

Ruhun güneşi gönül gözü
Aşk ayandır kalbin müşahedesi yeter

Kendini huzur da bulan
Huzur diye sevgiyi yayar

Gönlüm bir çift gözden gitmeyen
İnsan da umut güzelliğe dönen

Kalbim de aklandı aşk
Beyaza çaldı tüm siyahlar

Arı duru yeniden doğuyoruz
Bu yüzden çarpıyor kalp

Sevgi dili duvarsız
Yalnızlığı benimsemeyen