Mutlu ve güzel insanlar tanıdım
Güzel şehrin çirkin sokaklarında
Hepsi birbirleri için yaşıyordu
Birbirleri için paylaşıyordu elindekini
Komşusunu tanımazken kimse
Ya da hiç tanımadığı akrabası varken
Ben seni tanıdım
Bilmediğim ince ve uzun sokaklarda gördüm
O neşeli yüzünü, dalgalı uzun saçını
İzledim durdum çırpınışını
Saç tellerinin büyüsüyle uzadı ömrüm
Beni sen var ettin bu şehirde
Sen tuttun yüreğimi, çıkmazlara girme diye
Bir minnet borcum var sana,
Beni mutsuz insanların arasına atmadığın için
Ancak tek sorun vardı aslında
Beni tanımıyordun
Göz göze geliyorduk ara sıra
Sen ileriye bakıyordun, geleceğe
Ben de sana bakıyordum, sade bir güzele
Beni sana bağlayan yollar sanıktır
Sevgi mahkemesinde yıllarımı çaldıkları için
Her duruşmada beklemekten taş oldu içim
Sensiz günlere küstüm, durum o biçim
Belki de budur hayatımdaki en kötü seçim
Soramadım kadere, bu inat niçin
Gözlerine aralıksız bakmak istedim
Gecem bile olmasın, sabaha kadar
Kefenimi seçtim uğruna, ne bol ne dar
Sonbaharda aşkı şairler mi satar?
Bir gülü sevdim ben, dikeni kadar
Kayıt Tarihi : 27.5.2021 00:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!