Her dem içimizde sevgi beklentisi,
En kalabalıklarda bile,
Yüreklerimizde yalnızlık prangası…
Oysa ki sesli düşünsek,
Seviyorum demeyi öğrenebilsek,
Kardeş payı yapsak yalnızlıklarımızı
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta